ΘΟΛΟΥΡΑ

Σηκώθηκε και τους ετοίμασε τέλεια το πρωϊνό

με μαθηματικές κινήσεις.

Τους χαιρέτισε: Στο καλό σας αγαπάω μην αργήσετε

απ’ το σοφά γυαλισμένο κεφαλόσκαλο.

Τίναξε το χαλί έπλυνε φλιτζάνια και τασάκια

μιλώντας μόνη της.

Έβαλε το φαϊ στην κατσαρόλα κι άλλαξε το νερό στα βάζα.

Ένιωσε έξυπνη στο μανάβικο

χαμογέλασε συγκαταβατικά στην κομμώτρια

αλλοτριώθηκε στην αποθήκη καλυντικών

κι αγόρασε εκδόσεις ” ΚΥΤΤΑΡΟ” τη “ΣΥΝΕΙΔΗΣΗ ΤΗΣ

ΓΥΝΑΙΚΑΣ ΣΤΟΝ ΑΝΔΡΙΚΟ ΚΟΣΜΟ”.

Έστρωσε το τραπέζι την ώρα

που χτύπαγε το κουδούνι

όμορφη έξυπνη κι ενημερωμένη στα κοινά.

Το παιδί κοιμήθηκε

κι ο άντρας την ακούμπησε απο πίσω.

Αυτή χαχάνισε όπως είχε δεί σ’ ένα διαφημιστικό

και τουπε με χοντρή σεξουαλική φωνή: Έλα

Την πήδηξε τέλειωσε και ξεράθηκε.

Η γυναίκα σηκώθηκε με προσοχή για να μην τον ξυπνήσει

έπλυνε τα πιάτα μιλώντας μόνη της

άνοιξε τα παράθυρα να φύγει η τσικνίλα.

Έκανε τσιγάρο άνοιξε το βιβλίο και διάβασε:

“… μόνο όταν οι γυναίκες απαιτήσουν ενεργητικά

θα υπάρξει ελπίδα γι’ αλλαγή”

και πιο κάτω:

ΝΑΙ ΑΛΛΑ ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ ΧΡΥΣΗ ΜΟΥ

ΤΙ ΕΚΑΝΕΣ ΣΗΜΕΡΑ;

Σηκώθηκε με προσοχή

πήρε το καλώδιο της ψήστρας

τόσφιξε καλά στο λαιμό του άντρα της

κι έγραψε κάτω απο την ερώτηση

του φεμινιστικού κινήματος: ΕΠΝΙΞΑ ΕΝΑΝ.

Ύστερα πήρε το 100 και μέχρι νάρθουν

κοίταξε το ωροσκόπιό της στη ΓΥΝΑΙΚΑ.

 

Κατερίνα Γώγου

 

Η βία ενάντια στις γυναίκες μας αφορά όχι μόνο όλες, αλλά και όλους

Σε αυτή την ανάρτηση δεν με ενδιαφέρει και τόσο πολύ το να ασχοληθώ με το πόσο αποτρόπαιη και καταδικαστέα πράξη είναι η βία ενάντια στις γυναίκες και η ενδοοικογενειακή βία. Αυτά είναι αυτονόητα και χιλιοειπωμένα. Δεν νομίζω να έχω κάτι καινούριο να πω. Δεν μπορώ όμως και να αποφύγω να επαναληφθώ υποστηρίζοντας ξανά πως και για αυτά τα φαινόμενα φταίνε οι ιεραρχικές δομές του κοινωνικού συστήματος στο οποίο ζούμε και ότι ο μόνος τρόπος για την απάλειψη τέτοιων φαινομένων θα ήταν η ανατροπή του παρόντος συστήματος και η επαναδόμηση της κοινωνίας με μη ιεραρχικό τρόπο. Οι πράξεις βίας ενάντια στις γυναίκες και ενδοοικογενειακής βίας είναι βέβαια απεχθείς και καταδικαστέες. Πώς και γιατί όμως οι πράξεις αυτές συνιστούν διόλου σπάνιο φαινόμενο μέσα στις σύγχρονες κοινωνίες, όπου η ισότητα των φύλων έχει θεωρητικά «επιτευχθεί» και ενώ νομοθεσίες έχουν θεσπιστεί για την προστασία των θυμάτων και την παρεμπόδιση τέτοιων φαινομένων;

Οι πατριαρχικές δομές στις οποίες βασίζεται η υπάρχουσα κοινωνία είναι που επιτρέπουν την ύπαρξη φαινομένων βίας ενάντια στις γυναίκες και ενδοοικογενειακής βίας. Γιατί η πατριαρχία έχει εμπεδώσει με αποτελεσματικό τρόπο δυστυχώς στις συνειδήσεις των ατόμων ότι ο άντρας αντιπροσωπεύει τη δύναμη στην οποία η γυναίκα «οφείλει» να υποκύπτει και να παραδίδεται και σε αντίθετη περίπτωση, ο άντρας έχει το «δικαίωμα» ή/και ακόμα την «υποχρέωση» να χρησιμοποιήσει κάθε μέσο για να την «δαμάσει». Και αφού, σύμφωνα πάντα με τις πατριαρχικές αντιλήψεις, ο άντρας είναι το πρότυπο της σωματικής δύναμης, η σωματική βία είναι ένα «θεμιτό» μέσο που ένας άντρας «δικαιούται» να χρησιμοποιήσει για να υποτάξει μια γυναίκα.

Τέτοιες πατριαρχικές αντιλήψεις συντηρούνται, αναπαράγονται και διαιωνίζονται και από το καπιταλιστικό σύστημα. Διάφορες εταιρείες διαφημίζουν τα προϊόντα τους χρησιμοποιώντας εικόνες ξεκάθαρης βίας εναντίον των γυναικών, όπως
 
Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την αποδοχή τέτοιων εικόνων ως «κανονικές» και την προώθηση της βίας κατά των γυναικών ως πράξη «φυσιολογική», κοινωνικά αποδεκτή και  θεμιτή.
              
Νόμοι μπορεί να έχουν θεσπιστεί στις σύγχρονες κοινωνίες για την ποινικοποίηση της βίας ενάντια στις γυναίκες και της ενδοοικογενειακής βίας. Οι νόμοι όμως πώς μπορούν να βοηθήσουν όταν αυτοί που έχουν ως ρόλο την τήρηση των νόμων δεν πιστεύουν στο περιβόητο πνεύμα του νόμου? Ο νόμος πώς μπορεί να προστατέψει τα θύματα όταν αυτά θυματοποιούνται ξανά από τα ίδια τα όργανα του νόμου? Γιατί όταν μία γυναίκα θύμα βίας αποταθεί στις αρχές για να καταγγείλει το περιστατικό βίας, τότε έρχεται αντιμέτωπη με τους λειτουργούς των θεσμών, οι οποίοι κατά κανόνα είναι καλά γαλουχημένοι με πατριαρχικές αντιλήψεις, οι οποίες τους κάνουν να ταυτίζονται πιο πολύ με τον θύτη παρά με το θύμα. Και έτσι, ακόμα κι όταν μια γυναίκα τολμήσει να καταγγείλει τον θύτη της στην αστυνομία, για παράδειγμα, το όργανο του νόμου, καθήκον του οποίου είναι υποτίθεται η εφαρμογή του νόμου και η παραπομπή του θύτη ενώπιον της δικαιοσύνης, αντί να πράξει το καθήκον του, προσπαθεί να «νουθετήσει» το θύμα με παρατζιελιές του τύπου «πήαινε μάνα μου πίσω στον άντρα σου τζιαι στα κουπελλούθκια σου. Εν κρίμα να διαλύσεις το σπίτι σου για μια παρεξήγηση. Τζιαι πρόσεχε τζιαι εσύ λίο ίνταλως του μιλάς, μεν τον νευριάζεις για να σε δέρνει». Παρόμοιου τύπου συμβουλές δίνουν όχι μόνο άντρες αστυνομικοί, αλλά και γυναίκες κοινωνικοί λειτουργοί των Υπηρεσιών Κοινωνικής Ευημερίας…
Από την άλλη, το κυπριακό κράτος δεν λειτουργεί ούτε ένα καταφύγιο για τα θύματα ενδοοικογενειακής βίας. Το μοναδικό καταφύγιο που υπάρχει στην Κύπρο διαχειρίζεται Μη Κυβερνητική Οργάνωση και οι πόρτες του είναι ερμητικά κλειστές στις μετανάστριες χωρίς χαρτιά. Και εδώ ακριβώς εγείρονται ερωτήματα και για τον ρόλο ΜΚΟ και το δικό τους μερίδιο ευθύνης. Γιατί μια γυναίκα μετανάστρια χωρίς χαρτιά που είναι θύμα βίας και της κλείνουν την πόρτα ακόμα και ΜΚΟ, τί επιλογές έχει; Στην αστυνομία δεν μπορεί να αποταθεί για ευνόητους λόγους. Οι Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας αρνούνται επίσης να την στηρίξουν με το πρόσχημα ότι δεν έχει χαρτιά. Κατά τ’ άλλα, όλοι οι «αρμόδιοι» σπεύδουν να καταδικάσουν δήθεν κάθε φαινόμενο βίας ενάντια γυναικών.
Για σκοπούς πρόληψης κι αντιμετώπισης φαινομένων βίας κατά των γυναικών κι ενδοοικογενειακής βίας, διάφοροι οργανισμοί, κυβερνητικοί και μη, πραγματοποιούν σχετικές εκστρατείες. Το παράδοξο είναι ότι οι εκστρατείες αυτές συνήθως επιστρατεύουν φωτογραφίες – στερεότυπα που απεικονίζουν κακόμοιρες, ξυλοδαρμένες και φοβισμένες γυναίκες ή/ και παιδιά που κλαίνε. Τέτοιες στερεότυπες εικόνες έχουν ως μοναδικό σκοπό να προκαλέσουν τον οίκτο και τα φιλάνθρωπα αισθήματα του κοινού. Στην ουσία, τέτοιες αναπαραστάσεις όχι μόνο δεν μπορούν να βοηθήσουν στην πρόληψη κι αντιμετώπιση φαινομένων βίας κατά των γυναικών κι ενδοοικογενειακής βίας, αλλά προωθούν μια στερεότυπη εικόνα σε σχέση με τα θύματα, την οποία και κανονικοποιούν, αφού αυτή αναπαράγεται τόσες πολλές φορές που εντυπώνεται στις συνειδήσεις των δεκτών της, δηλαδή των ανθρώπων που απαρτίζουν μια κοινωνία ως «συνηθισμένη», «κανονική» και άρα,  αποδεκτή. Ακόμα, τέτοιες απεικονίσεις υποβιβάζουν τη συζήτηση που αφορά στη βία ενάντια στις γυναίκες σε ζήτημα αισθημάτων οίκτου και φιλανθρωπίας, αποφεύγοντας την πολιτικοποίηση της συζήτησης. 









(συνεχίζεται)

αντρική βία κατά των γυναικών

Έχουμε πληροφορηθεί ότι την προηγούμενη εβδομάδα έγινε επίθεση σε κοπέλα από τον πρώην σύζυγό της μέσα στην παλιά Λευκωσία, κοντά στην πλατεία του Μανώλη, προκαλώντας της βαριά σωματική βλάβη.  Η κοπέλα είναι μητέρα ενός μικρού παιδιού.  Το παιδί ήταν παρόν κατά την επίθεση.
Καταδικάζουμε με κάθε τρόπο, μέσο και φωνή που έχουμε το περιστατικό! 
Μαζί με την ολοκληρωτική καταδίκη μας, υπενθυμίζουμε και επισημαίνουμε πως
Στην Ευρώπη, η ενδοοικογενειακή βία είναι η πρώτη αιτία θανάτου ή / και αναπηρίας για τις Ευρωπαίες γυναίκες ηλικίας 16 έως 44 ετών, ξεπερνώντας τα αυτοκινητιστικά δυστυχήματα και τον καρκίνο. Ανάλογα με τη χώρα, το 25% έως 50% των γυναικών έχουν υπάρξει θύματα βίας. Αναρωτιόμαστε λοιπόν μήπως η δίκαιη κατά τα άλλα αγανάκτηση που συναντούμε για αυτά τα εγκλήματα λειτουργεί απλώς ως άλλοθι για να συνεχίζεται τελικά απρόσκοπτη η «κανονική» και «συνηθισμένη» πρακτική της βίας ηπιότερων μορφών και τόνων, που ενδημεί παντού.

Το γεγονός αυτό ΔΕΝ είναι μεμονωμένο επεισόδιο. Είναι μια πράξη που αποτελεί μέρος ενός δικτύου καθημερινών συνθηκών που την καθιστούν επιτρεπτή.   Είναι απόρροια της πατριαρχικής δομής των κοινωνιών και των εξουσιαστικών σχέσεων που στις κοινωνίες μας έχουν διαμορφωθεί ανάμεσα στα δύο φύλα.  Είναι απόρροια της συνθήκης που υπαγορεύει υποσυνείδητα ότι «ΜΠΟΡΩ ΝΑ ΣΕ ΚΤΥΠΗΣΩ».

ΔΕΝ αποδίδεται σε ψυχοπαθολογικούς λόγους στη συντριπτική πλειοψηφία των περιπτώσεων.  Οφείλεται συνήθως σε αίτια κοινωνικά.
ΔΕΝ εξαρτάται από την οικονομική τάξη, τη μόρφωση, το βιοτικό επίπεδο, το επάγγελμα, την ηλικία, την ‘κοινωνική επιφάνεια’ των ατόμων.  Είναι φαινόμενο που διαπερνά όλες τις πιο πάνω –και άλλες- κατηγορίες αδιακρίτως.
ΔΕΝ είναι κάτι που συμβαίνει μακριά μας!  Συμβαίνει στα σπίτια και τα διαμερίσματα δίπλα μας και στους ανθρώπους που ξέρουμε.  Το συγκεκριμένο περιστατικό συνέβηκε στο δημόσιο χώρο, την πλατεία του Μανώλη, που πολλοί από εμάς χρησιμοποιούμε σχεδόν καθημερινά.
Οι μορφές σωματικής βίας ενάντια στις γυναίκες ξεκινούν από το βίαιο άγγιγμα, το χαστούκι, το ξυλοδαρμό, προχωρούν στο βιασμό, τον ακρωτηριασμό, την παραμόρφωση και φτάνουν μέχρι την εξόντωση της γυναίκας.
Το γεγονός της ύπαρξης παιδιών πάρα πολλές φορές δεν αποτρέπει την άσκηση της βίας. Αντίθετα, η βία εκδηλώνεται στην παρουσία τους –όπως στη συγκεκριμένη περίπτωση- ή σε άλλες περιπτώσεις τα περιλαμβάνει.
Η αντρική βία κατά των γυναικών συχνά αντιμετωπίζεται από άλλες γυναίκες ως μια μορφή απόδοσης δικαιοσύνης που αφορά τη σχέση ανάμεσα στη γυναίκα και τον άντρα (…… και αυτό πονάει ακόμα περισσότερο!).
Η βία κατά των γυναικών είναι η πλέον διαδεδομένη «αποδεκτή» μορφή βίας («σιγά, ένα πάτσο της έδωσε!»).
Η ποινικοποίηση του προβλήματος είναι ένα βήμα, αλλά –όπως και κάθε περίπτωση που αφορά κάθε μορφής ενδοοικογενειακή βία- δε μπορεί να γίνει καθαρότερο ότι η νομική αντιμετώπιση των κοινωνικών προβλημάτων είναι μια τρύπια σακούλα για ένα βαρύ φορτίο.  Αποτιμούμε ότι η νομική πτυχή είναι βοηθητική.  Ο κυπριακός νόμος αυτή τη στιγμή στην καλύτερη περίπτωση δεν αποτρέπει και στη χειρότερη δεν τιμωρεί την άσκηση βίας ενάντια στις γυναίκες.  Οι νομικές αλλαγές αναμφισβήτητα αποτελούν ένα πεδίο που απαιτεί συντονισμένη δράση για να αλλάξει.  Ταυτόχρονα όμως αξιολογούμε και πως ότι η μόνη ουσιαστική και άμεση αποτροπή υλοποίησης της δυνατότητας για άσκηση ανδρικής βίας πάνω στις γυναίκες είναι η παρουσία του ίδιου μας του σώματος και της ίδιας της φωνής μας στο δημόσιο χώρο με διαμαρτυρία, καταδίκη και αποπομπή του κάθε θύτη.  Με πολλά μέσα και σε πολλαπλούς χρόνους και τόπους.
Δε θα σιωπήσουμε.
Δε θα συγκαλύψουμε.
Δε θα ανεχτούμε.
Στηρίζουμε τις γυναίκες που τολμούν να το πουν.

φάλιες – Συντακτική Ομάδα

Σχετικά: Γυναίκες και φεμινισμός 
 

Καρναβαλίστικο Street Parade στη Λευκωσία – Carnival Street Parade / Nicosia

Καρναβαλίστικο Street Parade στη Λευκωσία

Σάββατο 13 Φεβρουαρίου  2010

Μετά την πρώτη του φορά στους δρόμους της παλιάς πόλης και τις στάσεις του σε διάφορα μέρη της, το «μουσικό όχημα» ξαναβγαίνει τη βόλτα του τα καρναβάλια.
Επειδή όμως με την «ατυχή» σύμπτωση με την ημέρα του αγίου Βαλεντίνου (sic) κινδυνεύουμε να γεμίσουμε φέτος με «ερωτευμένους» καρνάβαλους, αλλά και επειδή η κατ΄εξοχήν καταναλωτική γιορτή των ερωτευμένων είναι ουσιαστικά αντίθετη με την έννοια του καρναβαλιού, εμείς είπαμε να το παίξουμε παλιοί, πριν από όλ’ αυτά που σήμερα μας ενοχλούν...
Χωρικοί, βοσκοί, ιππότες, πρίγκιπες, παράνομοι και πειρατές, γελωτοποιοί και βασιλιάδες, τσιφλικάδες και δραγουμάνοι, ιμάμηδες και παπάδες – όλοι κάποτε κάτοικοι κι αυτοί της Λευκωσίας από τις τέσσερις άκρες του κόσμου – ελάτε ξανά στην πόλη, περάστε τα ενετικά τείχη της και συναντήστε μας από νωρίς στη Φανερωμένη να ετοιμαστούμε να βαφτούμε να ντυθούμε και να φύγουμε για μια βόλτα μετά μουσικής εντός και εκτός των τειχών. Θα περάσουμε από εκκλησίες και πύλες, στενά δρομάκια και μεγάλες λεωφόρους και θα καταλήξουμε στο παλιό γήπεδο πριν εξαφανιστεί αυτός ο χώρος από την πόλη για πάντα…
Στις 14:00 συναντιόμαστε στη Φανερωμένη
15:30 θα είμαστε κάπου μεταξύ της ελευθερίας και του Σολωμού
16:30 θα περάσουμε κι εμείς την πύλη που κάποτε πήγαινε στην Πάφο
18:30 θα φτάνουμε στη Λήδρας
και στις 20:30 θα πάμε και μια βόλτα από τη Μακαρίου
και τελικά γύρω στις 22:00 θα φτάνουμε στο παλιό Γ.Σ.Π.
φέρτε τα ποτά, το φαγητό, τα κουστούμια και ότι άλλο χρειάζεστε εσείς ή θέλετε να μοιραστείτε με τους παλιούς και νέους φίλους σας…
-προωθήστε, βάλτε το σε blogs, πείτε το στους φίλους σας-
—–
Carnival Street Parade / Nicosia
Saturday 13 February 2010
The «moving music vehicle» is going out again in the streets of Nicosia at the Carnival!
Peasants, princes, jugglers, pirates and all the other people of the medieval years, come and join us in our music tour through the streets and squares, within and out of the Venetian Walls of our city.
Bring your drinks, costumes, food and anything else you want and find us at midday in Faneromeni Church…
…or  later in one of our  party stops!
14:00 Faneromeni Church
-preparation, decoration and face painting-
15:30 Solomou Sq.
16:30 Pafos Gate
18:30 Ledras Str.
20:30 Makariou Av.
22:00 Γ.Σ.Π.
former Nicosia football stadium
– forward this message, spread the word

streetparade.nicosia@gmail.com

Μάμα, γίνεται ένας άντρας να εν έγκυος?

Ακολουθεί συζήτηση που είχα με την μικρή μου ανεράδα τις προάλλες τζιαι εν σχετική με την προηγούμενη ανάρτηση:

(Να σημειώσω όμως πρώτα ότι πέρσι η ανεράδα μου ερώτησέ με για τους γάμους μεταξύ γυναικών τζιαι μεταξύ αντρών. Εσυζητήσαμε το θέμα τζιαι επροσπάθησα να κρατήσω μιαν όσο το δυνατόν ουδέτερη στάση, χωρίς περιττά σχόλια τζιαι χωρίς κρίσεις. Αλλά, η ανεράδα εκράτησε στην αρχή μια στάση δυσπιστίας τζιαι καχυποψίας απένατί μου τζιαι επροσπάθαν να εκμαιεύσει την δική μου θέση τζιαι να καταλήξουμε σε ζητήματα ηθικής, του τύπου “Μα τούτο εν εν καλό. Οι γυναίκες που παντρεύκουνται γυναίκες εν κακές, όπως μου είπε ο τάδε συμμαθητής μου που του το είπε η μάμα του.” Τότε επροσπάθησα να της εξηγήσω ότι τούτες οι απόψεις εν η προσωπική κρίση του καθενού τζιαι εν σημαίνει πως κάποια κατάσταση εν κακή επειδή η μάμα του συμμαθητή της θεωρεί την κακή. Επίσης επροσπάθησα να της εξηγήσω ότι κάποια θέματα εν ζήτημα προσωπικών επιλογών του κάθε ατόμου τζιαι τίποτε παραπάνω ή λλιόττερο τζιαι ότι εν εν θέμα ηθικής οι προσωπικές επιλογές του καθενού.)

– Μάμα, γίνεται ένας άντρας να εν έγκυος?
– Γίνεται, αγάπη μου, ναι, εν εν συνηθισμένο, αλλά γίνεται.
– Ίνταλως?
– Λοιπόν, κάποιοι άνθρωποι εν νιώθουν άνετα με το σώμα που έχουν που την γέννησή τους. Κάποια άτομα γεννιούνται άντρες, αλλά θα ήθελαν να ένι γυναίκες. Όπως τζιαι κάποια άτομα που εγεννηθήκαν γυναίκες, θα ήθελαν να ήταν άντρες. Τούντα άτομα μπορούν να αλλάξουν το φύλο τους, άμα το αποφασίσουν. Στη συγκεκριμένη περιπτωση, τούντο άτομο εγεννήθηκε γυναίκα τζιαι επειδή ήθελε να ένι άντρας, έκαμε εγχείρηση τζιαι έγινε άντρας. Όμως εκράτησε την μήτρα του, που εν τζιαμέ που μεγαλώνει το έμβρυο. Έτσι, τωρά αποφάσισε να κάμει μωράκι τζιαι εν έγκυος.
– (η μικρή νεράιδα γελά δείχνοντας να της άρεσε η ιδέα) Τζιαι εν καλό τούτο, μάμα, τί νομίζεις?
– Αγάπη μου, εξαναείπαμε ότι εν υπάρχει “καλό” τζιαι “κακό” ως απόλυτες έννοιες. Κάθε πράμα, κάθε κατάσταση έσσιει τζιαι αρνητικές τζιαι θετικές πλευρές. Εξαρτάται πάντα που τα άτομα τζιαι πως το χειρίζονται. Όπως ακριβώς τζιαι με οποιαδήποτε άλλη οικογένεια, περισσότερο ή λλιόττερο συμβατική.
– Μάμα τζιαι εγώ θέλω να γίνω άντρας. Εβαρέθηκα να είμαι πάντα κοριτσάκι. Να γίνω άντρας, να κάμω τζιαι εγώ εγχείριση, συμφωνείς?
– Εν εν θέμα αν εγώ συμφωνώ, μωρό μου. Αλλά εν μπορείς να αλλάξεις φύλο στα πέντε σου. Εν μπορεί ένα παιδάκι να αποφασίσει να αλλάξει φύλο, εν γίνουνται τούτες οι εγχειρίσεις σε παιδάκια. Άμα μεγαλώσεις τζιαι αποφασίσεις ότι θέλεις να αλλάξεις φύλο, να το κάμεις. Προς το παρόν, είσαι παιδάκι τζιαι τα παιδάκια πρέπει να σσιαίρουνται την παιδική τους ηλικία, να παίζουν.
– Να παίξουμε ότι είμαστε άντρες?
– Να παίξουμε, καλό.
– Τζιαι εγώ είμαι έγκυος άντρας
– ΟΚ.

Ακολούθησε κανένα μισάωρο να παίζουμε θέατρο. Μετά:
– Μάμα, αρέσκει μου που παίζουμε θέατρο. Τζιαι που παίζεις τζιαι εσύ μαζί μου. Τζιαι σσιαίρουμαι που είσαι εσύ η μάμα μου τζιαι είσαι τόσο καλή τζιαι συζητάς τα ούλλα μαζί μου. Άλλες μαμάδες εν εν έτσι, εν συζητούν κάποια πράματα με τα παιδάκια τους. Εσύ όμως είσαι η πιο καλή μανούλα του κόσμου!
– Τζιαι εγώ σσιαίρουμαι που είσαι εσύ το παιδάκι μου τζιαι είσαι τόσο έξυπνη τζιαι τόσο καλή τζιαι αρέσκει σου να συζητούμε τζιαι να παίζουμε ωραία παιχνίθκια, με φαντασία!

(Για να είμαι ειλικρινής, επροσπάθουν να απαντήσω στην ερώτησή της με όσο το δυνατόν πιο πολύ ευαισθησία προς το θέμα τζιαι όσο το δυνατόν πιο επεξηγηματικά. Ελπίζω ότι τα εκατάφερα)

Σχετικό: http://fairyprincess-d.blogspot.com/2009/09/blog-post.html