Οι φάλιες διοργανώνουν δημόσια συζήτηση: Έθνη, τάξεις και κοινωνικός ανταγωνισμός

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου, ώρα 19.30
στο οίκημα της ΚΙΣΑ, Αρσινόης 48, Παλιά Λευκωσία
συζητούμε με τον Άκη Γαβριηλίδη*,
βασικά και επίκαιρα ζητήματα
θεωρίας και πράξης
Έθνη, τάξεις και κοινωνικός ανταγωνισμός

*Ο Άκης Γαβριηλίδης έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην φιλοσοφία του δικαίου. Από το 1995 ζει στις Βρυξέλλες, όπου ασχολείται επαγγελματικά ως μεταφραστής και ερασιτεχνικά ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Έχει δημοσιεύσει πάρα πολλά κείμενα και μεταφράσεις σε διάφορα επιστημονικά και πολιτικά περιοδικά καθώς και βιβλία. Ενδεικτικά αναφέρουμε την “Συνέχιση του εμφυλίου με άλλα μέσα” και την “Αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού” του 2007.

υπουργείο παιδείας, εκπαιδευτικοί, γονιοί τζιαι καλούπια

Ναι, η οικογένεια τζιαι η κοινωνία έχουν καθοριστικό ρόλο όσον αφορά την εκπαίδευση των παιδιών/ νέων τζιαι την διαμόρφωση των απόψεών τους. ΑΛΛΑ τούτο εν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την επίσημη εκπαίδευση (Υπουργείον Παιδείας – σχολεία) να εν τα σκατά που ένει τζιαι μάλιστα υπό “αριστερή” κυβέρνηση. Εν γίνεται, ρε κουμπάρε η κόρη μου που εν α δημοτικού να έρκεται σπίτι τζιαι να μου ζητά να μάθουμε που το βιβλίο της μουσικής του σχολείου τραγουδάκια που λαλούν «ο Μιχάλης φόρεσε αρβύλες και την τιμημένη τη στολή, κρέμασε το όπλο του στον ώμο και κατέβη στην αυλή. Ο Μιχάλης ντύθηκε φαντάρος κι έχει το κεφάλι του ψηλά, είναι της πατρίδας στρατιώτης και με βήμα περπατά.» ή «Εν, δυο, εν, δυο, τα στρατιωτάκια, δέστε τι περήφανα περνούν τα φανταράκια! Με καμάρι περπατούνε κι όλοι τους λεβέντικα τα πόδια τους κτυπούνε. Εν, δυο, εν, δυο, το χακί φορούνε και για την πατρίδα μας με τόλμη πολεμούνε! Με καμάρι περπατούνε κι όλοι τους λεβέντικα τα πόδια τους κτυπούνε. Εν, δυο, εν, δυο, είναι σαν λιοντάρια, στον πόλεμο θα πέσουνε σαν άξια παλικάρια! Με καμάρι περπατούνε κι όλοι τους λεβέντικα τα πόδια τους κτυπούνε.» τζιαι η οδηγία (γραμμένη μες στο βιβλίο του σχολείου τζιαι μάλιστα της μουσικής) να ένει «μερικά παιδιά μπορούν να περπατούν με βήμα, σαν τα στρατιωτάκια της εικόνας!». Τζιαι μετά πιάνω το βιβλίο της «χριστιανικής αγωγής» (έτσι λέγεται πια, όι «θρησκευτικά» – αν μη τι άλλο εν πιο ειλικρινής ο όρος, να μου πείτε) τζιαι στον πρόλογο λαλεί επί λέξει «Στη δύσκολη σημερινή εποχή η Ορθόδοξη χριστιανική και ελληνική παράδοση είναι η ασφαλιστική δικλείδα που θα μας βοηθήσει να ζήσουμε σωστά και να καλλιεργήσουμε όλες τις αρετές της φυλής και της θρησκείας μας»!!!

Μα το πιο σσιοκκαριστικό εν η μουσική για μένα! Ένα μάθημα που θα έπρεπε να καλλιεργεί μόνο όμορφα συναισθήματα τζιαι να προωθεί τη δημιουργικότητα τζιαι την κριτική σκέψη, αντ’ αυτού να καλλιεργεί το μίσος, τον εθνικισμό, την πατριαρχία τζιαι την έχθρα! Τζιαι να προωθεί τον πόλεμο! Τζιαι τον αλληλοσκοτωμό! «Στον πόλεμο θα πέσουνε σαν άξια παλικάρια!» Μέσα που τη μουσική, το υπουργείο παιδείας στοχεύει τι ακριβώς? Να παράγει πολεμοχαρή στρατιωτάκια! Μωρά 6 χρονών θέλουμε να τα κάμουμε στρατιωτάκια τζιαι εμπεδώνουμε τους το μίσος! Τζιαι ύστερα γυρεύκουμε το λάθος… Τζιαι έπρεπε να το μάθουν πόξω μίσσιη μου! Τζιαι ήρτεν η κόρη μου πέρσι που το σχολείο “να μάθουμε το τραγουδάκι” τζιαι είδα το τζιαι έφριξα! Εξεροκατάπια τζιαι είπα της ήρεμα (αν τζιαι που μέσα μου ούρλιαζα που αγανάκτηση τζιαι πόνο) ότι εγώ εν συμφωνώ με το «τραγουδάκι» τζιαι αρνούμαι να κάτσω να το μάθουμε τζιαι εξήγησά της για τον εθνικισμό τζιαι το μίσος που προάγει, αλλά τζιαι για τις έμφυλες ταυτότητες που αναπαράγει («παλικαριά»/»λεβέντικα»). Ένιωθε άσσιημα όμως που ήταν να πάει στο σχολείο τζιαι να μεν το ξέρει. Ε, είπα της να μεν ανησυχεί τζιαι εννα εξηγήσω της δασκάλας εγώ. Τζιαι να πηαίνω στο σχολείο τζιαι να καρτερώ να μιλήσω με τη δασκάλα, η οποία πρώτα εχασκιάστηκεν όταν της είπα ότι εγώ εν θέλω η κόρη μου να εκτίθεται στο μίσος, τον εθνικισμό τζιαι την πατριαρχική σκέψη τζιαι τελικά είπεν μου κάτι του στυλ «ο καθένας έσσιει τις απόψεις του»!!! Ναι, ο καθένας τζιαι η κάθεμιά έσσιει τις απόψεις της/του, ΟΚ. Γιατί όμως να εν παράλογο να μεν θέλω ως μάνα το παιδί μου να εκτίθεται στο μίσος του κάθε παρανοϊκού/ της κάθε παρανοϊκής που έτυχε να ένει υπάλληλος του Υπ. Παιδείας? Γιατί να μεν έχω το δικαίωμα να αποτρέψω το έγκλημα που γίνεται εις βάρος του παιδιού μου? Την εισβολή στο σπίτι μου? Γιατί, ναι, εμένα τούτη η κατάσταση κάμνει με να νοιώθω ότι κάποιος εισβάλλει στο σπίτι μου τζιαι προσπαθεί να μου καταστρέψει ό,τι επάσκησα χρόνια να δημιουργήσω. Γιατί εν γίνεται να μεγαλώνω την κόρη μου που μωρό να αποδέχεται τζιαι να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα του κάθε πλάσματος, να αγαπά τζιαι να νοιάζεται ούλλα τα πλάσματα πας στη γη, να επιζητά την ειρήνη, την αλληλεγγύη, την ισότητα τζιαι την αυτονομία τζιαι ξαφνικά να επεμβαίνει ο κάθε δάσκαλος τζιαι το κάθε υπουργείο παιδείας τζιαι να δηλητηριάζουν το νου της!!! Τζιαι μετά να μου λαλεί η δασκάλα «θα ήταν καλό όμως να μην υπονομεύεται ο ρόλος της δασκάλας στο σπίτι». Τζιαι απαντώ της «καλά, τζιαι εσείς καλό γιατί υπονομεύετε τους γονιούς? Τζιαι εγώ εν θέλω να σε υπονομεύσω, αλλά άμα εσείς μας υπονομεύετε ως γονιούς, εγώ τι να κάμω? Να κάτσω να το δέχομαι? Ε, όι, εννα αντιδράσω, φυσικά!» Τζιαι μετά να μου το παίρνει «Μα για το καλό του παιδιού δεν θα έπρεπε να αντιδράτε» Μα τι λαλούν???? Για «το καλό του παιδιού μου» να τους αφήνω ανενόχλητους να τη δηλητηριάζουν? Τζιαι να σιωπώ? «Για να μεν υπονομεύσω τη δασκάλα», μίσσιη μου?

Τζιαι ύστερα να τσακκώνουμαι με τις μανάδες…. Διότι μετά επροχώρησα τη συζήτηση σε ένα φυλλάδιο που εδώθηκε για την οικογένεια τζιαι ήταν εικονούες με οικογενειακές δραστηριότητες να σημειώσουν τι κάμνουν τα μωρά με τις οικογένειές τους. Σε ούλλες, μα ούλλες τις εικονούες, ήταν: η μάμα, ο παπάς, η κόρη τζιαι ο γιος. Εκτός που την εικόνα που κάθεται η οικογένεια στο τραπέζι τζιαι στα υπόλοιπα άτομα προστίθενται η γιαγιά τζιαι ο παππούς… Τζιαι μια που τες εικονούες να ένει «η οικογένεια πάει εκκλησία». Τζιαι η κόρη μου εν το έκαμε. Όταν την ερώτησα είπε μου “μα εν θωρείς, σε ούλλες τις εικονούες εν η μάμα, ο παπάς τζιαι τα μωρά, εμείς εν κάμνουμε τίποτε που τούντα πράματα τζιαι με τον παπά μου. Ούτε έχω αδελφάκι. Ούτε τρώμε με τη γιαγιά τζιαι τον παππού. Ούτε πάμε εκκλησία. Θέλεις να γράψω ψέμματα?” Τζιαι είπα τους ότι εν απαράδεχτο το 2010 να διδάσκονται τα μωρά για την οικογένεια βάσει του μοντέλου της πυρηνικής οικογένειας…. η δασκάλα εμάσαν τα (τάχα εν ιξέρει ίνταλως εβρέθηκε το φυλλάδιο – εφέραν το οι εξωγήινοι έλλειψε να μας πει) τζιαι μια μάμα (που εν τζιαι δασκάλα) εσηκώστηκε πάνω τζιαι ετσιρίλλα “μα τι εν τούτα πράματα? τζιαι πολλά καλά έκαμε η δασκάλα τζιαι έδωκε τούντο φυλλάδιο, διότι υπάρχουν άλλα ήδη οικογένειας, ναι, αλλά εν ΛΑΘΟΣ! Το ΣΩΣΤΟ είδος ΤΟΥΤΟ ένει τζιαι ΤΟΥΤΟ πρέπει να μάθουν τα μωρά για να μεν παρασύρονται τζιαι να κάμουν ΣΩΣΤΕΣ οικογένειες”…. Τζιαι εγώ εσκέφτουμουν να τους πω τζείντην ώρα ότι εκτός που τες μονογονεϊκές οικογένειες, υπάρχουν τζιαι οι οικογένειες με 2 μαμάδες/ μπαμπάδες, παιδιά που μεγαλώνουν με άλλους συγγενείς εκτός από τους γονείς τους κ.ά., αλλά που να ακούσουν? Πως ν’ ακούσουν τούτοι οι άνθρωποι τέθκοιες αλήθκειες? Τζιαι πώς να τις δεχτούν που εκτίσαν μια ζωή πάνω σε στερεότυπα τζιαι ρόλους στενά προδιαγραμμένους? Αφού αν δεχτούν κάτι άλλο, πέρα που το στερεότυπο που κρατούν σφιχτά σφιχτά να μεν τους το πιάσουν, εννά καταρρεύσει η ύπαρξή τους η ίδια! Μα τζιαι τα μωρά τι φταιν να τα κτίζουν μες στα στερεότυπά τους?

Ύστερα, μια άλλη μάνα/δασκάλα εδάκρυσε που τη συγκίνησή της, διότι ο 8χρονος γιος της είπεν της ότι μια μέρα εννα κατεβάσει την τούρτζικη σημαία που τον πενταδάχτυλο… Τζιαι ύστερα κλαιν τα “παλλικάρκα” τους… Ε, μα με έτσι νου, εν μόνες τους που σκοτώνουν τα παιδιά τους τζιαι ύστερα αναζητούν τον φταίχτη… Στον καθρέφτη να παν να δουν την οσσιά τους, γιατί εν κάμνουν τον κόπο άραγες?

 

[youtube]http://youtu.be/XiLpGqQmWEE[/youtube]

μια αντι-μιλιταριστική ειρηνευτική επιχείρηση

Hiçbir Yerin Şarkısı
Kıbrıs’ta sokaklar tanklarla doluydu
Ceketli adamlar nutuklar atıyordu
Ordumuz muzaffer hamaset gırla
Protokol saflarda el pençe divan
Sokaklar uygun adım marş marş
Her yer hep aynı hem yakın hem uzaktı
Ve hiçbir yerde işgal hâlâ sürüyordu
Bir anıt dikildi bir kumarhane
Bin anıt dikildi ve bin kumarhane
Kâr tatlı, para aklı ayşe tatilde kaldı
Bir yirmi temmuz inşa olmakta ulus
Bir ondört ağustos yavru artık adımız
Kim yerli kim göçmen sınır aç kin besler
Biz yolda yol asker sınırı aç yol gözler
Kalbi kırık adada ahh kardeşler
Kuytulardan kesmandan, bir karpuz diliminin ardından
Gölgenin serininden günlerin sıcağından
Hürriyet şarkıları dilimize pelesenk
Apoletlere inat rütbesiz bir gelecek
Kurmak için çıkılan bu yolun menzilinde
Askersiz bir bölgede başladı her şey işte
Bu bir davettir, bu bir pakttır, bu anti-militarist bir barış harekâtıdır
………………………
…………………
Το τραγούδι του πουθενά
Οι δρόμοι της Κύπρου ήταν γεμάτοι άρματα
άνθρωποι με κοστούμια έριχναν λέξεις
ο στρατός μας έμπαινε γεμάτος ηρωισμό και νίκη
μπροστά στο πρωτόκολλο ήταν έτοιμοι να δεχτούν διαταγές
οι δρόμοι παρέλαυναν στον ανάλογο βηματισμό
Παντού όλα είναι τα ίδια, μακριά και κοντά
και η κατοχή της γης του πουθενά ακόμα συνεχιζόταν
ένα μνημείο κτίστηκε και ένα καζίνο,
χιλιάδες μνημεία, χιλιάδες καζίνο
το κέρδος είναι γλυκό, τα λεφτά μέσα στο μυαλό, η Αισιέ παρέμεινε στις διακοπές
Μια 20η του Ιούλη ένα έθνος δημιουργήθηκε
μια 14η του Αυγούστου ονομαστήκαμε κόρη πατρίδα
ποιος είναι ντόπιος ποιος είναι έποικος, ανοίξτε τα σύνορα, η δυσφορία συγκρατιέται
είμαστε στους δρόμους, στρατιώτες στα σύνορα, να ανοίξουμε τα μάτια
αχ αδέρφια αυτού του σπαραγμένου νησιού
Τα διαλείμματα διακόπτονται, ακολουθεί μια φέτα καρπούζι
από την δροσιά της σκιάς, από την ζέστη των ημερών
τραγούδια ελευθερίας, τριαντάφυλλα της γλώσσας μας
μένουν οι επωμίδες, ένα μέλλον χωρίς ιεραρχίες
να ξεκινήσει στην εμβέλεια αυτού του δρόμου
να εγκαθιδρύσουμε μια αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή εδώ, όλα άρχισαν εδώ
Αυτή είναι μια πρόσκληση, μια συμφωνία, αυτή είναι μια αντι-μιλιταριστική ειρηνευτική επιχείρηση
………………………
Bandista song 2011,
inspired by Cemre’s invitation text for the first anti-militarist festival of 2010
Song of Nowhere
The streets in Cyprus were full of tanks
Men in jackets were throwing words
Our army was entering full of heroism and victory
At the front of the protocol they were ready to receive orders
The streets were marching in appropriate steps
Everywhere, everything is the same, both close and far
And the occupation at the land of nowhere was still continuing
A monument was erected, a casino
Thousands of monuments were erected and thousands of casinos
Profit is sweet, money in the mind, ayshe remained on holiday
One 20th July a nation was built
One 14th August our name is now “child country”
Who is local, who is settler, open the borders, grudge is held
We are on the streets, soldiers on the border to open eyes
Ahh brothers on the heartbroken island
Recesses are disrupted, followed by a slice of watermelon
From the coolness of the shade, from the heat of the days
Freedom songs, our language roses
Persistence of epaulettes, a future without ranks
Set off on the range of this road
To establish a demilitarized area here, everything started here
This is an invitation, this is a pact, this is an anti-militarist peace operation
http://tayfabandista.org/
Πηγή: Φάλιες
[youtube]http://youtu.be/XiLpGqQmWEE[/youtube]

The Silent Arr: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

The Silent Arr: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ: “Μην ετεροκαθορίζεσαι ∙ οι ανάξιοι σου θα σε καθιστούν μονίμως ανεπαρκή και η πτωχή προσοχή τους θα ισοδυναμεί με βολές κατά του υπέροχου εαυ…”

σεξ, παιδιά, γονείς, σχολείο τζιαι “ειδικοί”

(Έσσιει τζιαιρό που θέλω να κάμω τούντην ανάρτηση τζιαι νομίζω ήρτεν η ώρα της…)
Πριν να κλείσουν τα σχολεία, ο σύνδεσμος γονέων του δημοτικού σχολείου, στο οποίο πάει η κόρη μου, εκάλεσέν μας σε μια διάλεξη που εδιοργάνωσε με θέμα “πως μιλούμε στα παιδιά μας για το σεξ” με ομιλητή έναν μαϊτανό των ΜΜΕ – σεξολόγο/ αφροδισιολόγο. Επήα όι επειδή επερίμενα τον μαϊτανό να μου πει πως να μιλήσω στην κόρη μου για το σεξ, αλλά που περιέργεια (μπορείτε να το πείτε και διαστροφή) να ακούσω τι ειχε να μας πει ο “ειδικός.”
Λοιπόν, κατ’ αρχάς, ο “ειδικός” εξεκίνησε την διάλεξή του ενημερώνοντάς μας ότι “τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση αφροδίσιων νοσημάτων και γι’ αυτό ευθύνεται η μετακίνηση πληθυσμών, ιδιαίτερα από τότε που άνοιξαν τα σύνορα των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ξένοι άρχισαν να έρχονται στην Κύπρο.” Ε, βέβαια, εν οι ξένοι τζιαι ειδικότερα οι Ρωσσίδες που εφέραν τα ΣΜΝ στην Κυπρο, γιατί ως γνωστόν, οι Κυπραίοι ήταν πάντα “καθαροί”… Να σημειωθεί δαμέ ότι στην αίθουσα είσιε σίουρα 5 μητέρες από τη Ρωσία, ενώ στο σύνολο ήμασταν καμιά 25αριά γονείς και δασκάλες/οι.
Σε ούλλη την διάρκεια της διάλεξης ο σεξολόγος/ μαϊτανός εν εχρησιμοποίησε ούτε μια φορά τις λέξεις “αιδοίο,” “κόλπος,” “πέος” κοκ, παρά μόνο “πουλλάκι” τζιαι “πουλλί”/”πουλλού.” Επαναλάμβανε συνέχεια δε ότι “η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το σεξ είναι όταν παρακολουθούμε μαζί τους τηλεόραση,” αφού “ευτυχώς, η τηλεόραση εν γεμάτη που σεξουαλικές σκηνές, δίνοντάς μας μιαν καλήν αφορμή.” Να βάλλουμε ίσως τα μωρά να θωρούν τσόντες, προκειμένου να αδράξουμε την ευκαιρία?
Είπεν μας ότι “η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε σε ένα παιδί για το σεξ είναι κατά τη διάρκεια που φοιτά στο δημοτικό σχολείο.” Δηλαδή, αν το παιδί μας ρωτήσει μας πιο πριν, να κάμουμε την πάπια?
Επίσης, συνέστησε “κυρίως στις μητέρες, επειδή αυτές, ως γυναίκες, είναι υπέρπροστατευτικές” να μεν σσιοκκάριστούν “όταν βρουν τον γιο τους με την πουλλού στο χέρι” τζιαι ότι πρέπει να γνωρίζουν ότι “ο αυνανισμός είναι φυσιολογικό φαινόμενο που παρατηρείται στ’ αγορια κι αυτό επειδή τα αγόρια είναι πιο ανώριμα”! Ντόινγκ! Δηλαδή οι μητέρες εν στάνταρντ ότι εν να σσιοκκαριστούν αν κόψουν το παιδί τους να αυνανίζεται τζιαι τούτο επειδή εν υπερπροστατευτικές (ούλλες οι μητέρες, εντάξει?) τζιαι τούτο επειδή εν γυναίκες τζιαι τα αγόρια αυνανίζονται επειδή εν “ανώριμα” ενώ οι κορούδες, ως πιο “ώριμες,” εν αυνανίζονται!
Τζιαι επειδή ο “ειδικός” εν μας είπε τίποτε ουσιαστικά για το πως μιλούμε στα παιδιά μας για το σεξ, όταν ετέλειωσε η διάλεξη μια μητέρα ερώτησέν τον πως να εξηγήσει στον 8χρονο γιο της ίνταλως γίνουνται τα μωρά, αφού η ίδια τωρά εν έγκυος τζιαι ο γιος της ρωτά την πως έγινε τζιαι τζείνη εν ιξέρει τι να του πει, γι’αυτόν “αλλάσσει κουβέντα”! Να μεν σχολιάσω ότι ο μιτσής εν 8 χρονών τζιαι ακόμα οι γονιοί του εν του εμιλήσαν για το σεξ τζιαι εσκεφτήκαν να το κάμουν τωρά που η μάμα εν έγκυος τζιαι ο μιτσής ρωτά… Η απάντηση του “ειδικού” ήταν ότι πρέπει να εξηγήσει στο παιδί ότι “ο μπαμπάς έβαλε το σποράκι στην κοιλιά της μαμάς, σε μιαν ειδική θήκη, επειδή παντρευτήκαμε”!!!! Τζιαι όταν η μάνα ερώτησε “τζιαι τι να του πω αν ρωτήσει πως ο μπαμπάς έβαλε το σποράκι στην ειδική θήκη τζιαι ποια εν τούτη η ειδική θήκη,” ο “ειδικός” απάντησε ότι “τα μωρά σε τούντες ηλικίες εν ρωτούν τόσα πολλά πράματα”!!!!!!!!! Ακόμα, ο “ειδικός” μας συμβούλευσε εδώ να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι “σεξ είναι όταν δύο άνθρωποι, ένας άντρας και μια γυναίκα, που είναι παντρεμένοι χαϊδεύονται και φιλιούνται”!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Απαντώντας σε άλλες ερωτήσεις, ο “ειδικός” ανέφερε ότι όταν τα παιδιά γίνουν 13 ετών έννα πρέπει να τους μιλήσουμε για τα γεννητικά όργανα με το όνομά τους (πιο πριν, είπαμε, εν το “πουλλί” τζιαι το ¨πουλλάκι”…) τζιαι ότι “για τα κορίτσια, μια καλή ευκαιρία να τους τα εξηγήσετε αυτά είναι μιλώντας τους για την περίοδο, αφού σ’ αυτές τις ηλικίες περίπου περιμένουν να δουν την περίοδό τους”!!!! ΜΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 13 ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟΝ ΕΝ ΟΤΙ ΗΔΗ ΕΙΔΑΝ ΠΕΡΙΟΔΟ!!!!!!!!!! Ακόμα, μας είπε ότι μέχρι την ηλικία των 6 ετών δεν υπάρχει πρόβλημα τα παιδιά να βλέπουν τους γονείς τους γυμνούς, αλλά όχι αργότερα!!!!
Τζιαι η αγαπημένη μου ατάκα: “Όσοι έχετε κόρες ειδικά, θέλω να γνωρίζετε ότι τα κορίτσια έχουν την πρώτη τους σεξουαλική εμπειρία σχεδόν πάντοτε κάτω από πιέσεις από το αγόρι τους, γι’ αυτό να είστε προσεχτικοί”!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τα κορίτσια δηλαδή, αν και πιο “ώριμα,” όπως μας είπε προηγουμένως, κάμνουν σεξ μόνο επειδή θέλει το αγόρι τους!!!!!!! Με άλλα λόγια, οι γυναίκες εν έχουν σεξουαλικές επιθυμίες!!!!????!!!!????!!!!
Όπως θωρείτε, ο “ειδικός” ούλλον μαργαριτάρια ήταν….. Πόθθε να τα πιάσω όσα μας είπε τζιαι που να τ’ αφήκω? Επροωθηθήκαν πάλε ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο σεξισμός, ο μισογυνισμός, τα στερεότυπα, η ετεροκανονικότητα τζιαι ούλλα τούτα τα “ωραία”…. Το δε σσιηρόττερο εν ότι τους παραπάνω γονιούς εν τους επείραξε τίποτε που τούτα ούλλα, παρά μόνο ήβραν τον “ειδικό” πολλά “προχωρημένο,” όπως μου είπαν κάποιες/οι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τζιαι φυσικά, έφαα πάλε ΤΟ κράξιμο, όταν συνομιλώντας μαζί τους είπα τους ότι κατ’ αρχάς εν ρατσιστικό να φορτώνουμε στις μετανάστριες/τες την ύπαρξη των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων τζιαι ότι τα παιδιά μας εν έτοιμα να ακούσουν για το σεξ που πιο μικρήν ηλικία που το δημοτικό τζιαι ότι εμείς ως γονείς οφείλουμε να τους εξηγήσουμε τι πραγματικά είναι το σεξ (τζιαι όι “ένας άντρας τζιαι μια γυναίκα φιλιούνται τζι’ αγκαλιαζουνται αφού παντρευτούν”) με αναφορές στα σεξουαλικά όργανα με τα ονόματά τους τζιαι όι απλά τα υποκοριστικά τους… Το δε μεγάλο κράξιμο ήρτε όταν τους είπα ότι εγώ της κόρης μου εμίλησά της αναλυτικά για το σεξ όταν με ερώτησε σχετικά, στην ηλικία περίπου των 4 ετών τζιαι ότι της εξήγησα ότι το σεξ μπορεί να γίνει ανάμεσα σε άντρα – γυναίκα ή γυναίκα – γυναίκα ή άντρα – άντρα, ότι ο γάμος εν άσχετος με το σεξ τζιαι ότι σεξ κάμνουμε επειδή μας κάμνει να νιώθουμε ωραία τζιαι όι για να κάμουμε μωρά, αν τζιαι τα μωρά δημιουργούνται μέσα που το σεξ. Το δε μεγάλο σσιοκ ήταν όταν τους είπα στην κόρη μου έχω επίσης εξηγήσει για τις εγχειρήσεις διόρθωσης φύλου τζιαι τα τρανς άτομα…
Πραγματικά απογοητεύκουμαι κάθε φορά που έχω παρόμοιες εμπειρίες… Εν γίνεται άτομα 30 – 50 ετών να έχουν ακόμα τόσες προκαταλήψεις, να σκέφτουνται τόσο πολλά μέσα σε κουθκιά τζιαι να μεταδίδουν τούντον τρόπο σκέψης στα παιθκιά τους… Εν απελπιστικό!