Μία ακόμα σχολική χρονιά ξεκινά όι με τους καλύττερους οιωνούς… ή η Μπάρμπι, ο Υφαντής τζιαι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση

Τούντο μπλογκ ασχολήθηκε κάμποσο το τελευταίο διάστημα με την εκπαίδευση στην Κύπρο τζιαι ενόψει του ότι μόλις εξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά, αναμένεται να ξανασχοληθεί τζιαι στο μέλλον.
Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς για τα δημοτικά. Εμένα τις τελευταίες μέρες εκράταν με μια ψιλοκατάθλιψη για το γεγονός, αφού προς το παρόν είμαι άνεργη τζιαι καθόλου εν με ενθουσιάζει το ότι εννα πρέπει να ξυπνούμε πάλε που το χάραμα τζιαι να μπούμε σε ρουτίνα…
Το πρωί εξυπνήσαμε νωρίς νωρίς, αλλά πάλε εκαταφέραμε να πάμε αργοπορημένες στο σχολείο. Λαλώ “να πάμε,” γιατί την πρώτη μέρα αναμένεται τζιαι που τους γονιούς να μείνουμε στο σχολείο για την ομιλία της διεύθυνσης… Εκαταφέραμε τζιαι επήαμε με 10λεπτη καθυστέρηση τζιαι ακούσαμε τον ίδιον λόγο που ακούσαμε τζιαι πέρσι με μόνη εξαίρεση το ότι φέτος ακούσαμε τζιαι ότι αρχίζει η σταδιακή εφαρμογή των νέων αναλυτικών προγραμμάτων, για το περιεχόμενο των οποίων η διεύθυνση μάλλον εν εθεώρησε αναγκαίο να μας ενημερώσει. Η μόνη σχετική ενημέρωση που έγινε ήταν ότι τα διαλείμματα πλέον εννα ένει διάρκειας 15, 20 τζιαι 10 λεπτών (απ’ ό,τι θυμούμαι)… Τίποτε άλλο!!! Η διεύθυνση του σχολείου εθεώρησε καλόν τζιαι φέτος να επικεντρωθεί στην “ανάγκη όπως τα παιδιά, αλλά και οι γονείς μάθουν και τηρούν την ιεραρχία, η οποία είναι πολύ σημαντική” και γενικά η “ιεραρχία” ήταν η λέξη κλειδί της όλης ομιλίας…. Γιατί τι θα γίνουμε χωρίς ιεραρχία… Τζιαι κάπως έτσι η ιεραρχία εμπαιδώνεται που πολλά μιτσιάν ηλικίαν τζιαι ύστερα καθίσταται σχεδόν αδιανόητη η ζωή χωρίς αυτήν… Τζιαι μιλούμε μετά για εκμετάλλευσην, κοινωνικές ανισότητες, κοκ… Πως εννα μπορέσουμε ποττέ να ξεφύουμε που τούτα τζιαι να οραματιστούμε μιαν καλύττερην κοινωνία όταν που παιδιά δεχόμαστε τέθκιαν πλύσην εγκεφάλου τζιαι τέθκιαν καταστολήν?
Το μεσημέρι πάω τζιαι πιάνω την κόρη μου που το σχολείο, η οποία ήταν πολλά θετική μετά τη γνωριμία με την τζιαινούρκα της δασκάλα. Είπεν μου ότι συνέχεια ακούαν τραούθκια τζιαι εχορεύκαν! Ως δαμέ, ωραία! Μετά είπεν μου τζιαι τα τραούθκια που τους έβαλεν η δασκάλα τους τζιαι ακούαν: το παριζάκι του υφαντή – “που το τραουδά ένα πράσινο πράμα,” όπως μου επερίγραψεν η κόρη μου-, την μπάρμπι βασίλισσα των ωκεανών τζιαι την μπάρμπι βασίλισσα της μόδας. Πολλά εκπαιδευτικά τραούθκια, εν μπορώ να πω… Τζιαι για να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση, τα μωρά ενημερωθήκαν τζιαι για την τραγουδίστρια των θκυο τελευταίων κομμαθκιών – “η δασκάλα είπεν μας εν η Ήβη που τα τραγουδά!” Εκπαίδευση ως προς τι όμως? Ως προς το να εμπεδώσουν καλύττερα τις διάφορες ιεραρχίες, για τις οποίες εμίλαν η διεύθυνση το πρωί, τον καπιταλισμό τζιαι τις επιταγές του τζιαι τα κοινωνικά (έμφυλα κυρίως) στερεότυπα… Πιο κάτω παραθέτω στίχους που τα πιο πάνω τραούθκια τζιαι κάποια πρόχειρα δικά μου σχόλια
Τραούδι 1
Θα’μαι καλό παιδί
άριστος μαθητής
αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς/ αρκεί το παριζάκι μου να είναι υφαντής
έλα και εσύ μπορείς
να γίνεις χόρευτης
αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς/ αρκεί το παριζάκι μου να είναι υφαντής
Στο γήπεδο νωρίς παντού πρωταθλητής
αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς
Το πρότυπο του “καλού παιδιού,” του “άριστου μαθητή” τζιαι του “πρωταθλητή” που βέβαια υποτάσσεται στην εξουσία των μεγαλυτέρων τζιαι του σχολείου για να μπορεί να θέσει τζιαι ο ίδιος τους όρους του. Υποτάσσεται δηλαδή στην ιεραρχία, αλλά η επιβράβευση ένει να γίνει επίσης μέλος της ιεραρχίας – “αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς” έχοντας τη ψευδαίσθηση (?) ότι εν ο ίδιος που θέτει τους κανόνες: θεσπίζει το ρυθμό τζιαι επιλέγει το παριζάκι του να είναι συγκεκριμένης μάρκας… Έτσι, το πρότυπο τούτο γίνεται τζιαι πρότυπο καταναλωτή, αφού έσσιει άποψη για τη μάρκα του… παριζακίου του είπαμε! Ακόμα, τούντο πρότυπο εν αρσενικό τζιαι γι’αυτό εν τζιαι “πρωταθλητής” στο γήπεδο. Η έμφυλή του ταυτότητα εν κάπως πιο εύκαμπτη που τζείνη των επόμενων θκυο τραουθκιών, αφού μπορεί βέβαια να υιοθετηθεί από παιδιά ούλλων των φύλων, αλλά τα χαρακτηριστικά του παραμένουν να υπάγονται στην αρρενωπότητα τζιαι εν εν τυχαίο ότι μιλά εκ μέρους του αρσενικού γένους, νομίζω….
Τραούδι 2
Ίσια όλα τα κορμιά
Μπάρμπι στην ακρογυαλιά
Μόνο αυτή έχει στέμμα στα μαλιά
Υποκλιθείτε
του βυθού αρχηγός
Το γέλιο, το στυλ της εκθαμβωτικό
γι’αυτό τη ζηλεύουν στον ωκεανό
Τι κούκλα, τι νάζι, τι άλλο να πω
σε μαγνητίζει στο βυθό
Αυτή κυβερνάει
Υποκλιθείτε, του βυθού αρχηγός
Τούντο τραούδι, όπως τζιαι το επόμενο, έσσιει ξεκάθαρα έμφυλη ταυτότητα τζιαι προορίζεται αποκλειστικά τζιαι μόνο προς συγκεκριμένο κοινωνικό φύλο. Προστάσσει το κοινό του να έσσιει ίσσιο κορμί. Να μάθουν λοιπόν από νωρίς να πειθαρχούν τα κοριτσάκια το σώμα τους, τη στάση του τζιαι τις κινήσεις του, όπως αναμένεται άλλωστε που τις γυναίκες να κάμνουν σε μιαν ξεκάθαρα πατριαρχική κοινωνία (για περαιτέρω ανάλυση της πειθαρχίας του γυναικείου σώματος μέσα στο πατριαρχικό σύστημα παραπέμπω σαςδαμέ). Να μάθουν να υποτάσσονται στην εξουσία της Μπάρμπι, η οποία μπορεί να μεν ένει άντρας, αλλά εν παύει να είναι ένα έμφυλο πρότυπο σε μιαν πατριαρχική κοινωνία. “Μόνο αυτή” μπορεί να έσσιει το “στέμμα στα μαλιά.” Τζι’ εσύ κοριτσάκι μου, μπορείς να το δανειστείς για να ζήσεις τη ψευδαίσθησή σου, αλλά μόνο υποκλινώμενη στον καπιταλισμό (που θα σου το πουλήσει) τζιαι προσαρμόζοντας την εαυτή σου, το σώμα σου τζιαι τα θέλω σου στις προσταγές της Μπάρμπι, η οποία είναι τζιαι εξουσία (“βασίλισσα”) τζιαι καπιταλιστικό τζιαι πατριαρχικό πρότυπο. Τζιαι χαρίζει σου τζιαι τη ψευδαίσθηση της γυναικείας εξουσίας σε μιαν πατριαρχική κοινωνία (λες τζιαι η εξουσία αλλάσσει ουσία ανάλογα με το φύλο του ατόμου που την ασκεί), κάμνοντάς σε να νομίζεις ότι τούτο εν αρκετό για την κατάλυση της πατριαρχίας (όμως, μπορούμε άραγε να απελευθερωθούμε με ανελεύθερα μέσα, όπως η εξουσία?). Εσύ υποκλίθου στη λάμψη της Μπάρμπι τζιαι εξαργύρωσε τις επιταγές που σου προτάσσει η πατριαρχία με λίη που τη λάμψη της Μπάρμπι τζιαι το φθόνο των άλλων. Βέβαια, η Μπάρμπι είναι “βασίλισσα των ωκεανών” τζιαι “αρχηγός του βυθού,” αφού η εξουσία στην ανθρώπινη κοινωνία “ανήκει” στο αρρενωπό πρότυπο. Τζιαι άρα η εξουσία που μπορεί να δοθεί σε μιαν γυναίκα εν μπορεί να εν η ίδια… Κάτι που μας παίρνει στο τελευταίο μας τραούδι, όπου η Μπάρμπι γίνεται “βασίλισσα της μόδας”
Τραγούδι 3
Φορέματα, αστράφτερα, τα όνειρα ντύνουν μαγικά
Πολύχρωμοι συνδιασμοί, δίνουν λάμψη σε ουρανό και γή
Στο κόσμο αυτό το μαγικό όλες σας προσκαλώ,
την παραμυθένια ομορφιά, νιώστε στην καρδιά.
Όλα είναι αστραφτερά, λάμπερα και μαγικά
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Φώτα, glitter, μουσική, μόδα είναι η ζωή
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.
Ατέλειωτοι συνδιασμοί, στην μόδα δεν υπάρχουνε φραγμοί
Και glitter βάλε όσο θες, να μην διστάζεις να κάνεις αλλαγές.
Τα glitter δες, λαμποκοπούν, την λάμψη των αστεριών ξεπερνούν.
Με άμαξα θα πάμε στο χορό, μες στης μόδας το ρυθμό.
Όλα είναι αστραφτερά, λάμπερα και μαγικά
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Φώτα, glitter, μουσική, μόδα είναι η ζωή
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.
Αν δεν τα καταφέρεις θα ‘ρθούν οι φλέροις
να βοηθήσουν και να σκορπίσουν παντού τα glitter τα ονειρικά.
Όλα είναι αστραφτερά, λάμπερα και μαγικά
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Φώτα, glitter, μουσική, μόδα είναι η ζωή
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.(x3)
Μεταμορφώσου, αφού ως γυναίκα τούτο εννα καλείσαι να κάμνεις ούλλη σου τη ζωή… Ο καπιταλισμός γίνεται “φίλος” σου σε τούτο. Προσφέρει σου τη μόδα, το γκλίττερ, τα εντυπωσιακά φουστάνια τζιαι τη ψευδαίσθηση ότι οι φραγμοί που σου επιβάλλουν σε ούλλα τα πεδία της ζωής σου μπορούν να σπάσουν μέσω της… μόδας! Υπόσχεταί σου ελευθερία: στο να βάλλεις “όσο γκλίττερ” θέλεις, να φορήσεις όσα τζιαι ό,τι φουστάνια θέλεις τζιαι να θκιαλέξεις τα χρώματά τους. Η “ελευθερία” σου περιορίζεται δαμέ τζιαι τελειώνει επίσης δαμέ, αφού, όπως σου λαλεί, “μόδα είναι η ζωή” τζιαι τίποτε άλλο. Μεν γελαστείς να γυρέψεις ελευθερία αλλού, πάρτο απόφαση, η “ελευθερία” σου τούτη ένει μέσα σε ένα πατριαρχικό/ καπιταλιστικό σύστημα! Τζιαι τα παραμύθκια τζιαι ο χώρος της φαντασίας εν η δική σου εκτόνωση – ελεγχόμενη βέβαια τζιαι τούτη…
Αποτελούν η Μπάρμπι τζιαι το πράσινο πλάσμα του Υφαντή μέρος της σύγχρονης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης? Με τούντο ερώτημα κλείνει η δική μου ανάλυση για σήμερα. Επιφυλάσσομαι να τη συνεχίσω ίσως μιαν άλλην φοράν…