Month: April 2013

Λοιπόν, κύριε Αναστασιάδη και άλλ@ ρατσιστ@, στο «μεταναστευτικό παράδεισο» της Κύπρου:

Οι οικιακές εργάτριες εργάζονται 24/7 με μισθό 331 ευρώ/μήνα. Υπόκεινται σε κακοποιήσεις (σωματική, φραστική, σεξουαλική) και εργασιακή εκμετάλλευση που πολλές φορές συνιστά εμπορία προσώπων με τις ευχές του κράτους, αφού, σύμφωνα με το συμβόλαιο απασχόλησής τους, οφείλουν «να συμμορφών[ον]ται σε οποιεσδήποτε εντολές και οδηγίες του Εργοδότη και των επί τόπου εξουσιοδοτημένων αντιπροσώπων αυτού». Επίσης, απαγορεύεται να έχουν οποιαδήποτε ζωή ή να συνδικαλίζονται, αφού σύμφωνα με το ίδιο συμβόλαιο, «δεν θα αναμιχθ[ουν] ή συμμετάσχ[ουν] με κανένα τρόπο, άμεσα ή έμμεσα ή να λάβ[ουν] μέρος σε οποιαδήποτε δράση, ενέργεια ή δραστηριότητα κατά τη διάρκεια της διαμονής του[ς] στην Κύπρο» – επιτρέπεται δηλαδή μόνο να εργάζονται, τίποτε άλλο.

Οι εργάτ@ στη γεωργοκτηνοτροφία εργάζονται επίσης σε συνθήκες πλήρους εκμετάλλευσης και συχνά κακοποίησης με εξευτελιστικούς μισθούς.

Οι μετανάστ@ εργάτ@ που καταγγέλλουν εκμετάλλευσή τ@ συχνότατα καταλήγουν να συλλαμβάνονται, να κρατούνται και να απελαύνονται ως παραδειγματική τιμωρία για το «θράσος» τους. Στην περίπτωση που δε συμβεί κάτι τέτοιο, αφήνονται για κάποιους μήνες ή ακόμα και χρόνια χωρίς άδεια να εργάζονται και χωρίς καμία πρόσβαση σε οποιαδήποτε βοηθήματα ή άλλα μέσα διαβίωσης, μέχρι οι αρχές να αποφασίσουν αν θα τους δώσουν ή όχι άδεια αλλαγής εργοδότ@.

Όλ@ οι μετανάστ@ εργάτ@ στην Κύπρο, αν και καταβάλουν κοινωνικές ασφαλίσεις, γεμίζοντας τα ταμεία, δεν έχουν οποιαδήποτε πρόσβαση σε πολλά ωφελήματα των κ.α. (σύνταξη γήρατος, σύνταξη αναπηρίας, ανεργιακό επίδομα κοκ). Επίσης, δεν έχουν οποιαδήποτε πρόσβαση σε δωρεάν ιατροφαρμακευτική περίθαλψη ή σε δημόσια βοηθήματα.

Οι αιτητ@ ασύλου και οι πρόσφυγες δεν έχουν (στην πράξη) πρόσβαση στην αγορά εργασίας, ενώ η πρόσβασή τους στο δημόσιο βοήθημα είναι συχνά επίσης θεωρητική και μόνο. Ως αποτέλεσμα, κάποι@ δεν αντέχουν και οδηγούνται ακόμα και στην αυτοκτονία.

Γυναίκες που βρίσκονται στο καταφύγιο των «θυμάτων» εμπορίας προσώπων, ακόμα και αναγνωρισμένα «θύματα», πολλές φορές συλλαμβάνονται μέσα στο καταφύγιο και οδηγούνται σε αστυνομικά κρατητήρια, όπου κρατούνται και στη συνέχεια απελαύνονται, απλά και μόνο επειδή η αστυνομία αποφάσισε ότι δεν μπορεί/δεν θέλει να τις χρησιμοποιήσει ως μάρτυρες σε ποινικές υποθέσεις.

Όλα τα αναγνωρισμένα «θύματα» εμπορίας είναι υποχρεωμένα να παραμείνουν στην Κύπρο (η αστυνομία κρατά τα διαβατήριά τους), ακόμα και χωρίς τη θέλησή τους, και χωρίς να έχουν στην πράξη πρόσβαση στην αγορά εργασίας και πολλές φορές ούτε και στο δημόσιο βοήθημα (όπου η πρόσβαση είναι προβληματική έτσι κι αλλιώς), μέχρι να κληθούν και να καταθέσουν ως μάρτυρες σε ποινικές υποθέσεις της αστυνομίας. Αμέσως μετά υποχρεώνονται να φύγουν από την Κύπρο, χωρίς να ενημερώνονται καν για την έκβαση των ποινικών αυτών υποθέσεων, ούτε και για το δικαίωμά τους να κινήσουν αγωγές για αποζημιώσεις.

Οι μετανάστ@ γονείς Κύπριων/ευρωπαίων υπηκόων υποχρεώνονται να προβούν σε εξέταση DNA για να αποδειχθεί η πατρότητα του παιδιού, ακόμα και στις περιπτώσεις εκείνες που ο πατέρας έχει ήδη αναγνωρίσει την πατρότητα. Το κόστος της εξέτασης είναι απαγορευτικό για τ@ περισσότερ@ μετανάστ@, με αποτέλεσμα πολλ@ να υπόκεινται σε σύλληψη, κράτηση και απέλαση, μακριά από τα παιδιά τους. Η κατάσταση είναι ακόμα πιο δύσκολη για τις γυναίκες μετανάστριες, οι οποίες, προκειμένου να αποκτήσουν άδεια διαμονής ως γονείς Κύπριων/ευρωπαίων υπηκόων εξαρτώνται πλήρως από τη συγκατάθεση του πατέρα του παιδιού τους που αν δεν συναινεί στην εξέταση, τότε οι ίδιες δεν μπορούν να αποκτήσουν νόμιμο καθεστώς διαμονής και κινδυνεύουν να χάσουν τα γονεϊκά τους δικαιώματα και την επαφή με τα παιδιά τους, σε περίπτωση που απελαθούν.

Όλα τα πιο πάνω, βέβαια, μέσα σε ένα γενικό κλίμα ρατσισμού (κοινωνικού, όχι μόνο θεσμικού) και διακρίσεων, εκφοβισμού και βίας.

Αυτός είναι ο «μεταναστευτικός παράδεισος» της Κύπρου. Και εφόσον τόσο πολύ το ζηλεύετε, κύριε αναστασιάδη, προτείνω να γίνει κατάσχεση της περιουσίας σας και ο ίδιος να αποκτήσετε το καθεστώς μετανάστριας εργάτριας, προκειμένου να μπορέσετε και εσείς να ζήσετε στον παράδεισο που έχουμε δημιουργήσει για τ@ μετανάστ@ και να απολαύσετε όλα τα προνόμιά του.

[youtube]http://www.youtube.com/watch?v=caCN1iXp970[/youtube]

Σήμερα αποτάθηκε στην οργάνωση όπου εργάζομαι για ενημέρωση/στήριξη μια γυναίκα που βίωσε εμπορία προσώπων και μένει στην κύπρο με ένα βρέφος 4 μηνών. Η ίδια θέλει να φύγει από την Κύπρο και να επιστρέψει στη χώρα καταγωγής της, όπου βρίσκεται το μεγαλύτερο παιδί της, επίσης ανήλικο, αλλά η αστυνομία δεν της το επιτρέπει, επειδή είναι βασική μάρτυρας σε υπόθεση της αστυνομίας. Οι υπηρεσίες κοινωνικής ευημερίας (υκε) υποτίθεται ότι είναι υπεύθυνες για τη διαβίωση της ίδιας και του βρέφους της. Αρχικά διέμενε στο καταφύγιο που υπάρχει για γυναίκες που έχουν αναγνωριστεί ως “θύματα εμπορίας” και το οποίο στεγάζεται στο χώρο των κεντρικών φυλακών (…) Όταν πλησίαζε ο καιρός της γέννας, οι κρατικές αρχές της είπαν ότι πρέπει να βρει άλλο χώρο διαμονής, διώχνοντάς την ουσιαστικά από το καταφύγιο. Μη κυβερνητική οργάνωση τη βοήθησε να εξεύρει τόπο διαμονής και της πρόσφερε φιλανθρωπία για σύντομο χρονικό διάστημα. Οι υκε της έδωσαν δημόσιο βοήθημα τους πρώτους δύο μήνες. Εδώ και περισσότερο από δύο μήνες η γυναίκα αυτή δεν έχει πόρους διαβίωσης, επειδή οι υκε δεν της έχουν στείλει ακόμα το δ.β. που δικαιούται. Επικοινωνήσαμε σήμερα μαζί τους, αλλά η απάντηση ήταν ότι “πρέπει να περιμένει, άγνωστο πόσο” και ότι δεν μπορούν να της δώσουν καμία άμεση βοήθεια, ούτε για την ίδια, ούτε για το βρέφος. Δικαιολογία ήταν “η γενική κατάσταση κρίσης.”

Σκέφτηκα να επικοινωνήσω και με το cyprus aid, το οποίο διαφημίζει από το πρωί τη μεγάλη χθεσινή του επιτυχία. Επικοινώνησα με εθελόντριά τους, η οποία μας πληροφόρησε ότι τα τρόφιμα και λοιπά αναλώσιμα που πρόσφεραν χθες τα άτομα που συμμετείχαν στην εκδήλωση δεν θα δωθούν απευθείας σε άτομα που τα έχουν ανάγκη, αλλά σε φιλανθρωπικές οργανώσεις που αποφασίζουν οι ίδιες πως να τα διανέμουν και σε ποι@. Οι φιλανθρωπικές οργανώσεις που συνεργάζονται με το cyprus aid στη λευκωσία είναι: τα κοινωνικά παντοπωλεία, οι αλκυονίδες κ ο ερυθρός σταυρός.

Επικοινώνησα αρχικά με το κοινωνικό παντοπωλείο, το οποίο ανήκει στην αρχιεπισκοπή και μας ενημέρωσαν ότι προκειμένου να βοηθήσουν οποιοδήποτε άτομο απαιτείται η προσκόμιση πιστοποιητικού απορίας από την εκκλησία της ενορίας όπου διαμένει… Οι μη χριστιαν@ ορθόδοξ@ αποκλείονται λοιπόν αυτόματα. Το κοινωνικό παντοπωλείο της αρχιεπισκοπής είναι ανοιχτό μέχρι τις 1:30 μμ.

Το κοινωνικό παντοπωλείο της λακατάμιας έχει την ακόλουθη αίτηση για τα άτομα που αποτείνονται κοντά τους για βοήθεια. Όπως φαίνεται από την αίτηση, απαραίτητη προϋπόθεση για τη λήψη βοήθειας από το κοινωνικό παντοπωλείο λακατάμιας είναι η προσκόμιση βεβαιώσεων από υπηρεσίες στις οποίες δεν έχουν πρόσβαση οι μετανάστ@ και άλλες ομάδες (υκε, τμήμα εργασίας, υπουργείο οικονομικών) και οι οποίες αφορούν βοηθήματα στα οποία επίσης δεν έχουν πρόσβαση  οι εν λόγω ομάδες (δημόσιο βοήθημα, σύνταξη ανικανότητας/επίδομα τέκνου, επίδομα πολύτεκνης οικογένειας).

Οι αλκυονίδες δεν απάντησαν το τηλέφωνο για να μπορούμε να διαπιστώσουμε τις δικές τους διαδικασίες.

Ο ερυθρός σταυρός απαιτεί την προσκόμιση βεβαίωσης λήψης δημόσιου βοηθήματος. Έχει συγκεκριμένη μέρα της εβδομάδας που προσφέρει βοήθεια και μόνο για δύο ώρες και μόνο στα γραφεία του, τα οποία βρίσκονται μακριά από το κέντρο της πόλης. Επίσης, έχει ως κανόνα ότι κάθε άτομο που αποτείνεται κοντά του, δικαιούται να λάβει βοήθεια μέχρι τρεις φορές και με διάστημα ενός μήνα μεταξύ της κάθε φοράς. Για να διασφαλιστεί αυτό, κρατεί τα στοιχεία των ατόμων που αποτείνονται κοντά του για βοήθεια. Όταν πρόκειται για μετανάστ@, ζητούν τον “αριθμό εγγραφής αλλοδαπού” για το σκοπό αυτό. Άρα, αποκλείονται άτυπ@ μετανάστ@, μετανάστ@ γενικότερα και άλλες ομάδες που δεν έχουν πρόσβαση στις υκε, ή δεν μπορούν να μεταφερθούν στα γραφεία του. Επίσης, τα άτομα που λαμβάνουν τελικά βοήθεια από τον ερυθρό σταυρό δεν μπορούν να επωφεληθούν από αυτή τη βοήθεια για διάστημα περισσότερο των τριών μηνών.

Από τα πιο πάνω φαίνεται ότι τα άτομα που βρίσκονται στην πλεόν ευάλωτη θέση κοινωνικά και οικονομικά δεν έχουν πρόσβαση ούτε καν στη φιλανθρωπία, ενώ αποκλείονται ήδη από τις κρατικές υπηρεσίες.

Ακόμα, η ρητορική που έχει αναπτυχθεί γύρω από την πρωτοβουλία του cyprus aid επικεντρώνεται στην κύπρο, “τους Κυπρίους” και το πόσο περήφαν@ είναι τώρα όλ@ οι κύπρι@ για τ@ εαυτ@ τ@ μετά την επιτυχία της χθεσινής εκδήλωσης. Δεν θα αναλύσω τώρα τους λόγους που γενικά η φιλανθρωπία δεν μου είναι συμπαθής. Αλλά μόνο και μόνο αυτή η έξαρση της εθνικής περηφάνειας και η επικέντρωση του δημόσιου λόγου, αλλά και της πράξης “στους Κυπρίους” είναι αρκετά για να είμαι όχι μόνο επιφυλακτική, αλλά και καχύποπτη όσο αφορά τέτοιες φιλανθρωπικές εκδηλώσεις. Και χωρίς να τσουβαλιάζω όλα τα άτομα που συμμετείχαν/συμμετέχουν σε αυτές, αλλά ασκώντας κριτική και θέτοντας προβληματισμούς για τον επίσημο δημόσιο λόγο και τις πρακτικές τέτοιων οργανώσεων/πρωτοβουλιών, οι οποίες στηρίζονται όχι στην αλληλεγγύη, αλλά στη φιλανθρωπία.

Σημ.: τα πιο πάνω εκφράζουν δικές μου απόψεις και όχι θέσεις της οργάνωσης στην οποία εργάζομαι.