Αστυνομικές, μιντιακές, αλλά και «φιλανθρωπικού» χαρακτήρα επιχειρήσεις εναντίων μαγισσών ή πως η ακροδεξιά διαμορφώνει πολιτική ή πως (και) η κυβέρνηση του πασοκ έθρεψε την άνοδο της ακροδεξιάς και του φασισμού.

Η ρητορική γύρω από το κυνήγι μαγισσών παραμένει η ίδια. Οι δικαστές σε υποθέσεις μαγισσών στο μεσαίωνα διακήρυσσαν ότι οι μάγισσες είναι όργανα του διαβόλου λόγω της «επιρρέπειάς» τους στις σαρκικές απολαύσεις (ως γυναίκες). Παρομοίως, ο υπουργός υγείας του ελληνικού κράτους ανδρέας λοβέρδος δήλωνε πριν τέσσερις περίπου μήνες ότι η μετάδοση του ιού HIV «γίνεται από την παράνομη μετανάστρια στον Έλληνα πελάτη, στην ελληνική οικογένεια … εγείρεται θέμα δημόσιας υγείας … Να φύγουν από τη χώρα οι γυναίκες φορείς!». Το κυνήγι μαγισσών προϋποθέτει την αναπαραγωγή του μύθου της «ανήθικης, πονηρής γυναίκας» που μέσω του σεξ μολύνει τους «αθώους» άντρες. Και επειδή αυτό το μύθο είναι σημαντικό να τον πιστέψουν και οι γυναίκες, οι πελάτες προβάλλονται ως «ανυποψίαστοι οικογενειάρχες» που λόγω αφέλειας παγιδεύονται στα δίχτυα της «ανήθικης γυναίκας,» η οποία με δόλια τεχνάσματα αρρωσταίνει τους «καθωσπρέπει οικογενειάρχες» προσβάλλοντας έτσι την «ελληνική οικογένεια». Με αυτό τον τρόπο, η «ανήθικη γυναίκα» κατασκευάζεται ως η «άλλη», η οποία αποτελεί απειλή και για τη «γυναίκα σύζυγο» (ακόμη ένα στερεότυπο). Η «άλλη» είναι ο αντίποδας της «συζύγου». Είναι νεαρή, με ελεύθερη σεξουαλικότητα, μετανάστρια και «άρρωστη». Για την κατασκευή όμως αυτού του μαζικού πανικού, απαραίτητη προϋπόθεση είναι και η κατασκευή μιας δαιμονικής αρρώστιας. Έτσι, όχι και τόσο τυχαία, το HIV (το οποίο δεν είναι ασθένεια, αλλά ιός και με τα σωστά μέτρα δεν εξελίσσεται ποτέ σε ασθένεια) συγχέεται με το AIDS. Μετά και τις πρόσφατες συλλήψεις και διαπόμπευση γυναικών εργατριών στη βιομηχανία του σεξ που βρέθηκαν να είναι οροθετικές, ο λοβέρδος δηλώνει ότι «είχ[ε] προειδοποιήσει στους πιο υψηλούς τόνους ότι το AIDS αυξάνεται δραματικά στη χώρα μας και ότι ένα μέρος του προβλήματος προκύπτει από τη λαθρομετανάστευση και την αδήλωτη πορνεία» και ότι «στην περίπτωση των μολυσμένων ιερόδουλων που εν γνώση τους συνεχίζουν να εργάζονται, παρατηρείται απαξία της δημόσιας υγείας». Ο λοβέρδος μιλά για το HIV/ AIDS ως «μία απασφαλισμένη υγειονομική βόμβα η οποία έχει ξεφύγει από τα γκέτο των αλλοδαπών» και απειλεί την «ελληνική οικογένεια». Πιο πριν μιλούσε για μιαν άλλη «απασφαλισμένη υγειονομική βόμβα», εκείνη των μεταναστ@ χωρίς χαρτιά, την οποία «εξουδετέρωσε» θριαμβευτικά με επιχειρήσεις της αστυνομίας σε χώρους που συχνάζουν μετανάστ@, ακόμα και σε καταλύματα. Αστυνομικές επιχειρήσεις, οι οποίες συνοδεύονταν από τα συνεργεία των μμε που τις κατέγραφαν λεπτομερώς και με δόση ηδονοβλεψίας. Μετά από αυτές τις «επιτυχημένες επιχειρήσεις,» ο λοβέρδος θυμήθηκε τη «βόμβα» που αποτελείται από εργάτριες στη βιομηχανία του σεξ που είναι οροθετικές στο HIV/ AIDS. Ξανά αστυνομικές επιχειρήσεις, συλλήψεις, κρατήσεις, διαπόμπευση και καταρράκωση της ανθρώπινης αξιοπρέπειας. Κάπως, ή μάλλον ακριβώς έτσι κατασκευάζονται ομαδικές φοβίες για «κίνδυνο της δημόσιας υγείας», έναν κίνδυνο που έχει (για μία ακόμη φορά) εθνοτική καταγωγή, χρώμα δέρματος, φύλο, μεταναστευτικό υπόβαθρο και κοινωνική και οικονομική τάξη. 

Παράλληλα, ο δήμαρχος Αθηνών γεώργιος καμίνης καλεί για αναγκαστικούς έλεγχους για HIV/AIDS σε όσα άτομα θεωρούνται «υψηλού κινδύνου» και δεν επιθυμούν να εξεταστούν και επαναφέρει την πρότασή του για «χαλάρωση και τροποποιήσεις στο νομικό πλαίσιο για τη λειτουργία των οίκων ανοχής». Ο «προοδευτικός» καμίνης, ο οποίος υπήρξε στη θέση του Συνηγόρου του Πολίτη και ο οποίος ως δήμαρχος της Αθήνας έθεσε πέρυσι υπό την αιγίδα του το Pride στην Αθήνα, είναι ένας από τους πρώτους που συντέλεσε και συντελεί στη διάδοση του ομαδικού πανικού περί «υγειονομικών κινδύνων» στοχοποιώντας μετανάστ@, άστεγ@ και εργάτριες στη βιομηχανία του σεξ. Αυτός που πριν μερικούς μήνες συντόνιζε «επιχειρήσεις» εναντίων των αστέγων στο κέντρο της Αθήνας, εκδιώχνοντάς τ@ς από εγκαταστάσεις του δήμου και αφαιρώντας τα παγκάκια, στα οποία έβρισκαν προσωρινό καταφύγιο, επιτίθεται και στις εργάτριες της βιομηχανίας του σεξ, ζητώντας μάλιστα πιο χαλαρό νομικό πλαίσιο σε σχέση με τη λειτουργία «οίκων ανοχής,» φροντίζοντας βασικά την κάλυψη και τη στήριξη όσων τις εκμεταλλεύονται. Την ίδια ώρα καλεί για αναγκαστικούς ελέγχους για HIV/ AIDS αφαιρώντας ουσιαστικά κάθε έννοια ανθρώπινου δικαιώματος.

Ο χρυσοχοΐδης, υπουργός προστασίας του πολίτη, διερωτάται «ποια είναι η ευθύνη ενός ανήλικου που πηγαίνει για την πρώτη του “εμπειρία” με ένα από αυτά τα κορίτσια; Τι θα πούμε στην οικογένειά του; Ότι φταίει και πρέπει να πληρώσει γι’ αυτό;» Ξεδιάντροπα δηλαδή, ο χρυσοχοΐδης ουσιαστικά δικαιολογεί και προάγει τη σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκων. Γιατί για τι άλλο πρόκειται πέρα από σεξουαλική παρενόχληση ανηλίκου, όταν ένα ανήλικο αγόρι, συνήθως με τη συνοδεία του πατέρα του ή κάποιου άλλου ενήλικου άντρα συγγενή του και έπειτα από πιέσεις από την οικογένειά του, αγοράζει σεξουαλικές υπηρεσίες για να έχει την πρώτη του σεξουαλική εμπειρία? Την ίδια στιγμή βέβαια, ο χρυσοχοΐδης φαίνεται να «ξεχνά» ότι η νεαρότερη από τις γυναίκες που συνελήφθηκαν, διώκονται και διαπομπεύτηκαν είναι μόλις 18 ετών. 

Μετά τις συλλήψεις και την καταρράκωση της αξιοπρέπειας των γυναικών εργατριών στη βιομηχανία του σεξ που βρέθηκαν να είναι οροθετικές στον ιό HIV και παρά τη σχετική δημόσια κατακραυγή εναντίων του ελληνικού κράτους τόσο από ελληνικές όσο και από διεθνείς οργανώσεις ανθρωπίνων δικαιωμάτων, το εν λόγω κυνήγι μαγισσών συνεχίστηκε τουλάχιστο μέχρι την ημέρα των εκλογών, αφού, όπως ενημερωνόμασταν από τα ΜΜΕ, οι επιχειρήσεις της αστυνομίας αλλά και οι έλεγχοι του ΚΕΕΛΠΝΟ συνεχίζονταν σε «οίκους ανοχής, υπαίθριους χώρους με εκδιδόμενα άτομα και καταλύματα μεταναστών».

Τι βολικό, αλήθεια, που οι “υγειονομικές βόμβες” απασφαλίστηκαν κατά τη διάρκεια της προεκλογικής περιόδου! Με αυτό τον τρόπο, η κυβέρνηση του πασόκ εντυπωσίασε (ή τουλάχιστο αυτό επεδίωξε) με τις «υπερδυνάμεις» της στην «πάταξη του εγκλήματος» και την προστασία του Έλληνα πολίτη και της ελληνικής οικογένειας. Έβγαλε και φωτογραφίες στη δημοσιότητα ως απόδειξη των «υπερδυνάμεών» της. Για να το πετύχει βέβαια αυτό, κατασκεύασε ένα πανικό βασισμένο σε “υγειονομικούς κινδύνους,” πείθοντας τ@ πολίτες ότι όλ@ κινδυνεύουν από αυτούς και προσφέροντάς στ@ς φοβισμέν@ς πια πολίτ@ς τα κεφάλια (και όχι μόνο) των μαγισσών σερβιρισμένα σε πιατέλα, μέσα από οθόνες τηλεοράσεων και γυαλιστερά εξώφυλλα. Το πασόκ αποφάσισε με άλλα λόγια να προσεγγίσει κοινωνικά ζητήματα με τον πλέον φασιστικό τρόπο: δαιμονοποιώντας ομάδες ατόμων και σύνδρομα της υγείας, αναπαράγοντας φοβίες και προκαλώντας μαζικό πανικό, προωθώντας το ρατσισμό, το μισογυνισμό και τις διακρίσεις ενάντια στις εργάτριες του σεξ και τα άτομα με HIV/ AIDS, συντηρώντας κι ενισχύοντας τις διακρίσεις με βάση την τάξη. Συνέταιροι (γιατί για συνεταιρισμό πρόκειται) της κυβέρνησης του πασόκ σε αυτές τις επιθέσεις (οι οποίες έπληξαν και πλήττουν τα ανθρώπινα δικαιώματα στην Ελλάδα) ήταν για μία ακόμα φορά τα μμε, τα οποία, στην πλειοψηφία τους, με προθυμία αναπαρήγαγαν τις φωτογραφίες και τα στοιχεία γυναικών που θεωρήθηκαν «επικίνδυνες» και μετέδιδαν με ηδονοβλεπτική ευχαρίστηση εικόνες από τις αστυνομικές «επιχειρήσεις» εναντίων μεταναστ@ν και γυναικών. Με αυτό τον τρόπο η κυβέρνηση του πασόκ διάλεξε να κορυφώσει την προεκλογική της εκστρατεία λίγες μόνο ημέρες πριν από τις εκλογές, απευθυνόμενη στ@ έλλην@ ψηφοφόρ@ς, οι οποί@ είχαν δείξει από πριν τη δυσφορία και τον αποτροπιασμό τους προς τα εγκλήματα της εν λόγω κυβέρνησης εναντίων τους, αλλά πολλ@ από αυτ@ς με ευχαρίστηση κατανάλωσαν, αποδέχτηκαν κι ενίσχυσαν τις εν λόγω κανιβαλιστικές ενέργειες εναντίων άλλων συνανθρώπων τους. 

Η κυβέρνηση του πασόκ είχε βέβαια να ανταγωνιστεί προεκλογικά τον κανιβαλισμό της ακροδεξιάς, ο οποίος εκφράστηκε μέσα από υποσχέσεις για εξάλειψη όλ@ν των μεταναστ@ν από τη χώρα και πάταξη της «εγκληματικότητας». Και το πασόκ, το οποίο με άλλου είδους ρητορική έβγαινε προς τα έξω κατά τη διάρκεια της «χρυσής του εποχής» (με πάρα πολλά εισαγωγικά, ναι), αντί να αντισταθεί τουλάχιστο στον εκφασισμό της προεκλογικής πορείας και να αρθρώσει ένα άλλο λόγο, μακριά από ακροδεξιά και φασιστικά προτάγματα, μπήκε κι αυτό, όπως και η νέα δημοκρατία, στο προεκλογικό «παιχνίδι» του εκφασισμού της κοινωνίας. Ένα «παιχνίδι», το οποίο σχεδιάστηκε και κατευθύνθηκε από την ακροδεξιά, η οποία καθόρισε και τους όρους του, και το οποίο πήρε τέτοιες διαστάσεις που έγινε τελικά πολύ δύσκολο, αν όχι αδύνατο, να ξεχωρίσεις τους παίχτες του. Ίσως πλέον το μόνο διαφοροποιητικό στοιχείο ανάμεσά τους να είναι απλά η αμφίεσή τους, αφού το βασικό διακριτικό χαρακτηριστικό μεταξύ χρυσής αυγής και πασόκ/ νδ είναι ότι η χρυσαυγίτες φορούν στρατιωτικού τύπου στολές, ενώ οι υπόλοιπ@ κουστούμια ή και πιο κάζιουαλ ενδυμασίες.

Η όλη κατάσταση καταδεικνύει ότι η ακροδεξιά είναι επικίνδυνη όχι μόνο μέσα από την αύξηση των ποσοστών της, αλλά, κυριότερα ίσως, μέσα από τις πιέσεις που ασκεί στα υπόλοιπα κόμματα – και όχι μόνο της δεξιάς – διαμορφώνοντας δυστυχώς το πολιτικό, αλλά και το κοινωνικό σκηνικό. Πλέον, η αξιολόγηση ότι ο σωστός χειρισμός των ακροδεξιών και φασιστικών τάσεων είναι η περιφρόνησή τους, αποδεικνύεται τουλάχιστο άστοχη έως και επικίνδυνη. Ακόμα, τα αποτελέσματα των εκλογών της Κυριακής στην Ελλάδα με την πρωτοφανή αύξηση των ποσοστών της χρυσής αυγής, ιδιαίτερα μάλιστα ανάμεσα σε νεαρ@ ψηφοφόρ@, η οποία πήρε 21 ολόκληρες βουλευτικές έδρες, καταδεικνύουν ότι οι ακροδεξιές και φασιστικές τάσεις είναι αποτέλεσμα της συστημικής πλύσης εγκεφάλου που ξεκινά από τα σχολεία, τα οποία συνεχίζουν να καλλιεργούν τον εθνικισμό και τη μισαλλοδοξία εκκολάπτοντας το φασισμό. Την πλύση εγκεφάλου συνεχίζουν τα μμε, τα οποία προβάλλουν ακατάπαυστα ρατσιστικές, σεξιστικές και κάθε είδους φοβικές και στερεοτυπικές αντιλήψεις. Σε τέτοιες κοινωνίες, όπου τα σχολεία προετοιμάζουν στρατιωτάκια και όχι κριτικά σκεπτόμενα άτομα, όπου κάθε είδους ανθρώπινης αξιοπρέπειας αποτελεί βορρά μέσα από τηλεοπτικούς δέκτες και ιλλουστρασιόν εξώφυλλα και όπου τα ανθρώπινα δικαιώματα καταπατούνται συστηματικά από το κράτος και τους συνεργούς του, ακόμα και υπό «σοσιαλιστική» κυβέρνηση, δεν είναι να απορούμε με το θράσος του μιχαλολιάκου να απαιτεί «προσοχή» από τ@ς δημοσιογράφ@ς και από την κοινωνία την ίδια. Το να παριστάνουμε τ@ς «έκπληκτ@ς» και τ@ς «σοκκαρισμέν@ς» υπό αυτές τις συνθήκες αποτελεί τουλάχιστον υποκρισία ή αφέλεια εγκληματικού βαθμού.

Δυστυχώς, το κοινωνικοπολιτικό κλίμα στην Ελλάδα δεν αφήνει ανεπηρέαστη την Κύπρο, η οποία έχει συνηθίσει στην εισαγωγή εθνικισμού, φοβιών, νοοτροπιών και τακτικών από την Ελλάδα. Άλλωστε, η ίδια η χρυσή αυγή μέσω του αρχηγού της, νίκου μιχαλολιάκου, έχει καταστήσει ξεκάθαρες τις επεκτατικές της βλέψεις στην Κύπρο, αφού με την ανακοίνωση των αποτελεσμάτων των εκλογών, ο μιχαλολιάκος ανακοίνωσε ότι η χρυσή αυγή «αγωνίζεται για την ένωση της Κύπρου με την Ελλάδα». Κάποι@ ακούγοντάς τον διερωτήθηκαν εάν μας «ρώτησε αν επιθυμούμε κάτι τέτοιο». Φυσικά και όχι. Ο διάλογος άλλωστε δεν είναι από τα δυνατά σημεία της εν λόγω παράταξης…

Το ελάμ (η ντόπια χρυσή αυγή) έσπευσε να χαιρετήσει τα εκλογικά αποτελέσματα της χρυσής αυγής, καθώς και τις δηλώσεις του μιχαλολιάκου. Οργανωτικό στέλεχός τους μάλιστα δήλωσε σήμερα σε τηλεοπτική εκπομπή ότι «δικαιώθη[καν] με τη νίκη της χρυσής αυγής» και απειλώντας ότι «εν να δ[ούμε]…» 

Παράλληλα, το κλίμα πανικού για «υγειονομικό κίνδυνο» από τις μετανάστριες εργάτριες του σεξ επεκτάθηκε ή μάλλον αναζωπυρώθηκε και στην Κύπρο, αφού ‎η κυπριακή αστυνομία έχει ανακοινώσει ότι “τα κρούσματα AIDS μεταξύ ιερόδουλων, που καταγράφηκαν στην Ελλάδα, και σήμαναν συναγερμό μεταξύ του ανδρικού πληθυσμού, έχουν θέσει σε κινητοποίηση και τις αστυνομικές αρχές στην Κύπρο. Με αυξημένες περιπολίες, αλλά και εφόδους, σε στέκια όπου το τελευταίο διάστημα ανθεί ο αγοραίος έρωτας, θα προσπαθήσει η αστυνομία να βάλει τέλος στην παρανομία αλλοδαπών, οι οποίες ψαρεύουν ανυποψίαστους πελάτες στο δρόμο χωρίς οι ίδιες να έχουν περάσει από τους απαραίτητους ιατρικούς ελέγχους. Τα κρούσματα AIDS μεταξύ ιερόδουλων, που ανακάλυψε η Ελληνική Αστυνομία, και οδήγησαν έως και δύο χιλιάδες άνδρες να ζητούν βοήθεια, έχουν κινητοποιήσει και την Κυπριακή Αστυνομία.” Εν “ανυποψίαστοι” οι φτωσσιοί… σαν περπατούν αμέριμνα στους δρόμους, επιτίθενταί τους οι “αλλοδαπές” [sic] τζιαι βιάζουν τους! Σε άλλο δημοσίευμα ενημερωνόμαστε ότι «δραστικά μέτρα προανήγγειλε ο εκπρόσωπος Τύπου της Αστυνομίας Ανδρέας Αγγελίδης: “Εντατικοποιούνται οι έλεγχοι σε όλες τις επαρχίες και εκεί που παρατηρούνται περιπτώσεις ότι πρόσωπα επιδίδονται στην πορνεία γίνονται έλεγχοι. Το περασμένο Σάββατο στην Λάρνακα συνελήφθησαν τρία πρόσωπα και στη Λεμεσό εντοπίστηκαν επτά αλλοδαπές.” Στο μικροσκόπιο της αστυνομίας αναμένεται ότι θα μπουν και οι οίκοι ανοχής, αν και δεν έχουν γίνει μέχρι στιγμής καταγγελίες στην Αστυνομία, για γυναίκες οι οποίες ίσως να είναι φορείς του AIDS.» Προληπτικά λοιπόν, η κυπριακή αστυνομία αποφάσισε, ακολουθώντας το παράδειγμα της Ελλάδας, να στοχοποιήσει (για μία ακόμα φορά) τις μετανάστριες και ιδιαίτερα όσες εργάζονται στη βιομηχανία του σεξ, διώκοντάς τις χωρίς στοιχεία κι εξαγγέλλοντας μάλιστα αυτούς τους διωγμούς και την έλλειψη στοιχείων στα οποία αυτοί βασίζονται.

Ακόμα, προς τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού, για μιαν ακόμα φορά, τα τοπικά μμε προέβαλαν την είδηση του διωγμού γυναικών από το ελληνικό κράτος αναπαράγοντας τον καθεστωτικό λόγο. To ρικ μάλιστα πρόβαλε και τις φωτογραφίες των διωκόμενων γυναικών. Με ποια δικαιολογία άραγε? Μήπως για την προστασία των Κύπριων αντρών που κάνουν σεξοτουρισμό στην Αθήνα? 

Το αποκορύφωμα ήταν όταν μια «μη κυβερνητική οργάνωση» που λέει ότι ασχολείται με τα δικαιώματα των φορέων HIV/ AIDS εξέδωσε ανακοίνωση τύπου με την οποία «Η πρόεδρος του ΚΥΦΑ […] [σ]ημείωσε, επίσης, ότι κάθε βδομάδα εντοπίζονται αγγελίες σε κάποιες εφημερίδες από αλλοδαπές που προσφέρουν υπηρεσίες σεξ έναντι αμοιβής, οι οποίες ουδέποτε ελέγχθηκαν για να διαπιστωθεί κατά πόσον φέρουν οποιαδήποτε μολυσματική ασθένεια, συμπεριλαμβανομένου και του AIDS.» Η εν λόγω οργάνωση μου ήταν άγνωστη μέχρι και αυτή την ανακοίνωση. Μια γρήγορη αναζήτηση με έβγαλε στην ιστοσελίδα της, όπου αναφέρεται ότι επίτιμη πρόεδρός της είναι, “surprise, surprise,” η Φωτεινή Παπαδοπούλου και ότι η οργάνωση στεγάζεται στις εγκαταστάσεις του παλαιού νοσοκομείου Λεμεσού, οι οποίες της παραχωρήθηκαν με δωρεά από το υπουργείο υγείας… Έχουμε πήξει στις «φιλανθρωπικές» οργανώσεις που, στην καλύτερη περίπτωση, αναλαμβάνουν το «βρώμικο» κομμάτι της δουλειάς του κράτους (αυτό που το κράτος θα έπρεπε να κάνει, αλλά δεν είναι διατεθειμένο να κάνει) κι ανταμείβονται πλουσιοπάροχα με δωρεές όπως οι εγκαταστάσεις του παλαιού γενικού νοσοκομείου Λεμεσού (!), αφού το έργο τους δεν ξεπερνά τα όρια της «φιλανθρωπίας» μέσα από τσάγια κυριών κι αναπαραγωγή του κυρίαρχου λόγου, δημιουργώντας κι αναπαράγοντας φανταστικούς «εχθρούς» για αποπροσανατολισμό της δημόσιας γνώμης. Αντιθέτως, μη κυβερνητικές οργανώσεις στην Ελλάδα, όπως το Κέντρο Ζωής και η Θετική Φωνή αποχώρησαν από την Επιτροπή Κοινωνικού Διαλόγου για το AIDS μετά από τους διωγμούς και τον εξευτελισμό γυναικών εργατριών στη βιομηχανία του σεξ και οροθετικών στον ιό HIV/ AIDS.

Κάτι μου λέει ότι έχουμε να ζήσουμε πολλά κυνήγια μαγισσών ακόμα…