Author: hecate

Έμφυλη βία: αφορά μας ούλλες τζιαι ούλλους

Με τούντο θέμα εκαταπιάστηκα ξανά σε τούντο μπλογκ, δαμέ τζιαι δαμέ. Το πρόσφατο περιστατικό δολοφονίας μιας γυναίκας τζιαι της κόρης της τζιαι κυρίως η προσέγγισή του τόσο που τα ΜΜΕ όσο τζιαι που την κοινωνία διούν μου την αφορμή να ξανα-ασχοληθώ.
Τα ΜΜΕ έσπευσαν να μιλήσουν για ένα «αποτρόπαιο έγκλημα» καταδικάζοντάς το. Τα ίδια αυτά ΜΜΕ καθημερινά μέσα που τα άρθρα τους, τις στήλες, τις εκπομπές, τα δελτία ειδήσεών τους τζιαι τις διαφημίσεις τους προβάλλουν γυναικεία πρότυπα, σεξιστικά στερεότυπα, ετεροκανονιστικά μοντέλα τζιαι κάθε είδους πατριαρχικές λογικές. Τα ίδια τούτα ΜΜΕ, τα ίδια που χρόνια τώρα σε καθημερινή βάση υποτιμούν τις γυναίκες, τις καλουπώνουν, τις χλευάζουν τζιαι τις στερεοτυπούν, προωθώντας άμεσα τζιαι έμμεσα τις διακρίσεις εναντίων γυναικών, ακόμα τζιαι τη βία εναντίων γυναικών, έρκουνται τωρά να εκφράσουν τον αποτροπιασμό τους για τα ωμά αποτελέσματα των νοοτροπιών που τα ίδια καλλιεργούν χρόνια τώρα. 
Η δε αστυνομία μέσω του εκπροσώπου τύπου της δηλώνει τον «συγκλονισμό» της σε σχέση με τις εν λόγω δολοφονίες τζιαι διαβεβαιώνει μας για τον “άψογο” τρόπο με τον οποίο χειρίζεται την υπόθεση προκειμένου να αποδοθεί “δικαιοσύνη”… 
Παράλληλα, η αστυνομία τζιαι τα ΜΜΕ ενημερώνουν μας ότι τόσο η γυναίκα όσο και η κόρη της υφίσταντο συστηματικά βία (σωματική, φραστική τζιαι ψυχική) που τον άντρα που εσυνελήφθηκε ως ύποπτος για το φόνο τους. Μάλιστα πληροφορούν μας ότι πρόσφατα η γυναίκα νοσηλεύθηκε σε ιδιωτικό νοσοκομείο ως αποτέλεσμα βαριάς κακοποίησής της που τον συμβίο της. Δαμέ ακριβώς τίθενται κάποια σοβαρότατα ερωτήματα για το ρόλο των υπηρεσιών τζιαι του κράτους σε τούντην υπόθεση, αλλά τζιαι στα θέματα έμφυλης βίας γενικόττερα.
Εφόσον κατά γενική ομολογία ήταν γνωστό ότι η γυναίκα υφίστατο βία που τον συμβίο της σε πολλαπλά επίπεδα, πού ήταν οι διάφορες υπηρεσίες να τη στηρίξουν τζιαι να την προστατεύσουν, τόσο την ίδια όσο τζιαι την κόρη της, η οποία υφίστατο τουλάχιστο ψυχική βία ως μάρτυρας στην κακοποίηση της μητέρας της? Εφόσον η γυναίκα είχε νοσηλευθεί σε νοσοκομείο ως αποτέλεσμα βαριάς κακοποίησής της που τον συμβίο της, τι έκαναν οι διάφορες αρχές και υπηρεσίες για να αποτρέψουν αυτό που τελικά έγινε? Που την εμπειρία μου σε υποθέσεις βίας, γνωρίζω ότι όταν ένα άτομο παρουσιαστεί σε νοσοκομείο με σημάδια κακοποίησης, τότε το προσωπικό υποχρεούται να ενημερώσει σχετικά την αστυνομία κι αυτή με τη σειρά της τις Υπηρεσίες Κοινωνικής Ευημερίας. Τι έγινε σε τούντην περίπτωση? Γιατί μαθαίνουμε για το ιστορικό βίας, αλλά όι για την εμπλοκή των αρχών τζιαι υπηρεσιών σε αυτή τη βία? Με τη βία του ίδιου του κράτους τι εννα γίνει? Γιατί η απραξία σε τέθκοιες υποθέσεις συνιστά με τη σειρά της επίσης βία!
Τούτα εν ερωτήματα, τα οποία εν είδα να τίθενται πουθενά, ούτε που τις διάφορες αρχές τζιαι υπηρεσίες, ούτε που τα ΜΜΕ που τα αποσιωπούν μάλλον σκόπιμα, αφού αν τεθούν, ξεμπροστιάζουν τόσο την υποκρισία τζιαι τις ευθύνες της κοινωνίας μας τζιαι των πατριαρχικών δομών στις οποίες στηρίζεται τζιαι τις οποίες στηρίζει, όσο τζιαι τη βία του ίδιου του κράτους.
Τζιαι η βία συνεχίζεται… Που τα ΜΜΕ τωρά, τα οποία πασκίζοντας να προσφέρουν στο κοινό τους αυτό που επιζητά ως καλά εκπαιδευμένοι/ες θεατές (θέαμα, βία, αίμα, προσωπικές στιγμές, πικάντικες λεπτομέρειες) θυματοποιούν ξανά τόσο τη γυναίκα όσο και την κόρη της κι ενώ είναι ήδη νεκρές ως αποτέλεσμα όλων των πιο πάνω. Εν ενδιαφέρων να δούμε τους τίτλους σχετικών δημοσιευμάτων:
· «Η παθολογική ζήλια φαίνεται να ήταν η αιτία του τριπλού φονικού στην Πάφο.» 
· «Η ζήλια τον έκανε να σκοτώσει έγκυο γυναίκα και το 3χρονο κοριτσάκι της!»
· «Έγκλημα πάθους ή προσωπικών κινήτρων εξετάζει αρχικά η Αστυνομία.»
Ενώ τα ΜΜΕ όπως είπαμε πιο πάνω έσπευσαν να δικάσουν τζιαι να καταδικάσουν τις δολοφονίες, τέθκοιοι τίτλοι φαίνονται να μεταθέτουν την ευθύνη εκείνου που φαίνεται να τις σκότωσε τζιαι να την μεταφέρουν στην «παθολογική ζήλια» του, η οποία περιγράφεται ως η «αιτία», αυτό που τον «έκανε» να τις σκοτώσει. Ούτε λόγος για την έμφυλη διάσταση της βίας στα πλαίσια της πατριαρχικής κοινωνίας στην οποία ζούμε. Ούτε νύξη για τις πατριαρχικές δομές που καλλιεργούν τζιαι προωθούν τον σεξισμό, ο οποίος έσσιει ως αποτέλεσμα τη βία εναντίων γυναικών. Όι, «αιτία» ήταν η «παθολογική ζήλεια» του υπόπτου που «τον έκανε» να τις σκοτώσει. Έτσι, τόσο ο θύτης όσο τζιαι η κοινωνία που τον διέπλασε ξεφορτώνονται τις ευθύνες τους. Πόσο βολικό, αλήθκεια! Εν γεγονός όμως ότι ένα «έγκλημα πάθους» πουλά παραπάνω τζιαι εν πιο ακίνδυνο που το θέμα της έμφυλης βίας, το οποίο αν το ανοίξουμε εννα μας κάψει ούλλους.
· «Οικογενειακή τραγωδία στη Πάφο της Κύπρου. Νεκρή 24χρονη έγκυος και το 3χρονο κοριτσάκι της»
Ακόμα ένας τίτλος (τζιαι ένα δημοσίευμα που τον ακολουθεί) που αφαιρεί τις ευθύνες τόσο του θύτη όσο τζιαι της κοινωνίας που τον διέπλασε. Με την αναγωγή της βίας σε «τραγωδία», οι όποιες ευθύνες απαλείφονται τζιαι το συμβάν μετατοπίζεται στη σφαίρα του μεταφυσικού. Πολλά συνηθισμένη ρητορική μέθοδος, η οποία απλά αποσιωπεί τις ευθύνες που τζείνους που τους βαραίνουν!
· «Έπνιξε το κοριτσάκι με τα χέρια του»
Ο πιο πάνω τίτλος, όπως τζιαι οι λεπτομερείς περιγραφές σε σχέση με τον τρόπο των δολοφονιών τζιαι την κατάσταση των πτωμάτων δημιουργεί αχρείαστες εικόνες στο κοινό μετατρέποντας τις δολοφονίες σε θέαμα, κάτι που αφαιρεί τις πολιτικές διαστάσεις του θέματος τζιαι υποβιβάζει το σε προϊόν προς κατανάλωση.
Την ίδια επίδραση έσσιει τζιαι το γεγονός ότι ούλλα τα σχετικά δημοσιεύματα εισέρχονται σε λεπτομέρειες σε σχέση με την προσωπική τζιαι οικογενειακή κατάσταση της γυναίκας. Γίνουνται εκτενείς αναφορές στο προηγούμενο διαζύγιό της τζιαι στον πρώην σύζυγό της, μετατρέποντας την υπόθεση σε κουτσομπολίστικο αντικείμενο. Ή μήπως τούτο έσσιει προεκτάσεις σε σχέση με το «ήθος» της γυναίκας τζιαι άρα ρίχνοντάς της έμμεσα ευθύνες για την ίδια τη δολοφονία της?
Παράλληλα, ούλλα τα δημοσιεύματα όι μόνο αναφέρουν την υπηκοότητα της γυναίκας, αλλά αναφέρονται σε αυτή τη γυναίκα ως «η Μολδαβή». Τζιαι ενώ η υπηκοότητα της γυναίκας υπερτονίζεται, πουθενά δεν γίνεται οποιαδήποτε νύξη στην ευαλωσιμότητά της ως μετανάστρια γυναίκα. Μήπως τούτο εν μια προσπάθεια να καθησυχαστούν οι Κύπριες γυναίκες ότι «τέτοια» συμβαίνουν μόνο σε «άλλες»? Μια έμμεση προσπάθεια επίρριψης ευθυνών στο ίδιο το θύμα – αφού το να τονίζεις την υπηκοότητα του θύματος σε μιαν έντονα ρατσιστική κοινωνία όπως αυτή της Κύπρου έσσιει προεκτάσεις σε σχέση με το «ποιόν», το «ήθος» του θύματος (δυστυχώς η κοινή αντίληψη στην κυπριακή ρατσιστική κοινωνία εν ότι «θέλουν τα “τούτες”»)?
Ύστερα, υπάρχει μια εστίαση στη μικρή ηλικία του παιδιού και στο γεγονός ότι η γυναίκα ήταν έγκυος. Σημαντικά γεγονότα τζιαι τα δύο, αλλά η εστίαση σε αυτά υποδεικνύει μιαν έλλειψη ευαισθησίας στη δολοφονία μιας γυναίκας. Πρόκειται για έναν υπαινιγμό ότι αν επρόκειτο μόνο για τη δολοφονία μιας γυναίκας εν θα ήταν τόσο σοβαρό το ζήτημα. Τζιαι κάπως έτσι αναιρείται ξανά η έμφυλη διάσταση του θέματος. Παράλληλα, τούτη η εστίαση επικαλείται τα συναισθήματα του κοινού, το οποίο πάντα εν πιο ευαίσθητο όσον αφορά μικρά παιδιά (όσο πιο μικρά τόσο πιο ευαίσθητο). Μια ευαισθησία που έννεν κατανάγκη κακή, αλλά στην προκειμένη περίπτωση προϋποθέτει την ακύρωση της βίας ενάντια στη γυναίκα. Η δολοφονία της ίδιας της γυναίκας (της μετανάστριας γυναίκας) μοιάζει ασήμαντη μπροστά στη δολοφονία του μικρού παιδιού της ή είναι σημαντική μόνο σε σχέση με την ιδιότητά της ως μητέρα κι ως εγκυμονούσα (επειδή ακριβώς έφερε ακόμα ένα παιδί).
Τζιαι τούτα ούλλα δημοσιεύονται μαζί με φωτογραφίες που προσωπικές στιγμές της γυναίκας τζιαι της κόρης της. Διερωτώμαι, σε τι εξυπηρετούν άραγε οι δημοσιεύσεις τούντων φωτογραφιών? Τι άλλο σκοπό μπορεί να έσσιει μια τέθκοια εισβολή στην προσωπική ζωή των θυμάτων πέρα που την τέρψη του φιλοθεάμονος κοινού τζιαι την επίκληση των φιλάνθρωπων συναισθημάτων του?
Το φαντασιακό του άμοιρου, αγνού κι αθώου θύματος που προωθείται μέσα που τα ΜΜΕ επικαλείται τα λαϊκά φιλάνθρωπα συναισθήματα. Το πρόβλημα ομως εν ότι στην Κύπρο λείπει μας η πολιτική ανάλυση τζιαι αντίληψη της έμφυλης βίας. Εν γεγονός ότι η βία, αυτοί που την ασκούν, αλλά κι αυτές που την υφίστανται, έχουν και φύλο και τάξη και ηλικία και εθνοτική καταγωγή, είτε θέλουμε να το παραδεκτούμε είτε όχι. Δυστυχώς, μέσα που τέθκοιες αφηγήσεις η έμφυλη διάσταση της βίας αποσιωπάται τζιαι περιοριζόμαστε στη φιλανθρωπία που εν πιο εύκολη τζιαι κυρίως πιο ακίνδυνη… Ως πότε???

Σοσιαλισμός, φεμινισμός τζιαι LGBTQI θέματα

Με αφορμή ένα σχόλιο που έκαμα κάπου αλλού στο ίντερνετ ως απάντηση σε ένα επιχείρημα που εκφράστηκε τζιαμέ ότι «ιδεολογίες όπως ο κουμμουνισμος τζιαι ο σοσιαλισμός […] παράγουν ομοφοβία» τζιαι έτσι για να μεν ξιάνουμε τα gender politics μας 🙂

Ο κομμουνισμός ή ο σοσιαλισμός ουδέποτε ήταν ως ιδεολογίες εναντίων των δικαιωμάτων των LGBTQI ατόμων ή των γυναικών. Το πρόβλημα εν ότι η old left («παραδοσιακή αριστερά» ?) εν ασχολείτουν/ ται με τα ζητήματα φύλου τζιαι σεξουαλικότητας επειδή κατά την άποψή τους (την οποία καταδικάζω) τούτα εν ζητήματα που εννα λυθούν ως διά μαγείας μετά την ταξική επανάσταση σε μιαν σοσιαλιστική/ κομμουνιστική κοινωνία. Αποδείχτηκε τζιαι στην πράξη (τόσο επί σοβιετικής ένωσης όσο και κατά την Ισπανική Επανάσταση) ότι τούτο εν πρόκειται να συμβεί ως διά μαγείας, ούτε ως αποτέλεσμα μιας καθαρά ταξικής και μόνο επανάστασης. Διότι τα ζητήματα φύλου τζιαι σεξουαλικότητας παν πολλά πιο πίσω τζιαι που τον καπιταλισμό τζιαι που τη συμμετοχική δημοκρατία τζιαι που την ταξική κοινωνία. Άρα, χρειάζεται έξτρα δουλειά, παράλληλα με την ταξική επανάσταση για να μπορούμε να δούμε μια πιο δίκαιη τζιαι ίση κοινωνία, όπου δεν θα υπάρχει καταπίεση στη βάση του φύλου ή του σεξουαλικού προσανατολισμού.
Ο σοσιαλισμός έννεν μια ομοιόμορφη πολιτική θεωρία, αλλά διαφέρει σημαντικά, συμπεριλαμβανομένων των ποικιλιών της παραδοσιακής αριστεράς τζιαι του ριζοσπαστικού φεμινισμού. Ο όρος old left αναφέρεται στ@ παραδοσιακ@ κομμουνιστ@ (λενινιστ@, τροτσκιστ@, σταλινικ@, μαοϊκ@ τζιαι ορθόδοξ@ μαρξιστ@) της εποχής πριν από τη δεκαετία του 1960, που είναι κυρίως ταξικά προσανατολισμέν@ και κατά συνέπεια εστιάζονται σε ακτιβισμό που αφορά κυρίως τα εργασιακά δικαιώματα. Από την άλλη πλευρά, η New Left («Νέα Αριστερά»?), που προέκυψε μεταξύ του 1960 και του 1970, ασπάζεται τζιαι προωθεί ένα ευρύτερο κοινωνικό και πολιτικό ακτιβισμό, συμπεριλαμβανομένων φεμινιστικών ανησυχιών τζιαι διεκδικήσεις του LGBTQI κινήματος. Η παραδοσιακή αριστερά απορρίπτει το φεμινισμό με τη δικαιολογία ότι εν ένα “σεπαρατιστικό” κίνημα, το οποίο διαιρεί την εργατική τάξη τζιαι ισχυρίζεται ότι το ultimate μέσο καταπίεσης των ανθρώπων είναι η τάξη και ότι σε μια κομμουνιστική κοινωνία, όπου η τάξη θα εξαλειφθεί, το φύλο δεν θα αποτελεί διχαστικό ζήτημα.
Ο Ehrlich ακόμα λαλεί ότι ομάδες της παραδοσιακής αριστεράς, όπως το Revolutionary Communist Party (πρώην Revolutionary Union), the October League, τζιαι το International Workers Party θεωρούν ότι τα κινήματα για τα δικαιώματα των LGBTQI ατόμων “are caught in the mire and muck of bourgeois decadence” τζιαι ότι είναι “anti-working class and counter revolutionary.”
Που την άλλη, ο «ριζοσπαστικός φεμινισμός», (που είναι μέσα στο spectrum του σοσιαλισμού) που βρίσκει τις απαρχές του στη δεκαετία του 1960 στο πλαίσιο του δεύτερου κύματος του φεμινισμού τζιαι αναπτύσσει ένα πιο πλήρες τζιαι αναλυτικό θεωρητικό πλαίσιο κατά το τρίτο κύμα του φεμινισμού, προσδιορίζει την πατριαρχία ως ένα σύστημα εξουσίας, το οποίο δημιουργεί τζιαι διατηρεί οικονομικές, κοινωνικές τζιαι πολιτικές ιεραρχίες, ως βασική προβληματική του σημερινού κοινωνικού συστήματος. Αν και ο πρώιμος ριζοσπαστικός φεμινισμός (στο πλαίσιο του δεύτερου κύματος του φεμινισμού) αντιλαμβανόταν την πατριαρχία τζιαι την καταπίεση των γυναικών ως τη μόνη πηγή καταπίεσης, ο ριζοσπαστικός φεμινισμός στο τρίτο κύμα του φεμινισμού αναγνωρίζει ότι εκτός από την πατριαρχία, υπάρχουν και άλλες μορφές καταπίεσης τζιαι άλλοι τρόποι καταστολής, όπως η τάξη, η σεξουαλικότητα, η ταυτότητα φύλου, τζιαι η εθνοτική καταγωγή. Σύμφωνα με τον ριζοσπαστικό φεμινισμό, μια δίκαιη και ίση κοινωνία μπορεί να πραγματωθεί μόνο με την κατάργηση της πατριαρχίας, καθώς και κάθε μορφή ιεραρχίας.
Ο φεμινισμός του «τρίτου κύματος» αποτελεί όχι μόνο τη συνέχεια, αλλά τζιαι μιαν αντίδραση στις αποτυχίες και ανεπάρκειες του φεμινισμού του δεύτερου κύματος . Από αυτή την άποψη, το τρίτο κύμα φεμινισμού αμφισβητεί (challenges εν η λέξη που προτιμώ) έννοιες του δεύτερου κύματος του φεμινισμού, όπως η «θηλυκότητα» (ως καθολική γυναικεία ταυτότητα), και έχει επίγνωση του γεγονότος ότι οι γυναίκες δεν ορίζονται απλώς και μόνο από το βιολογικό τους φύλο (τζιαι δαμέ ‘sex’ εν καλύττερη λέξη παρά ‘φύλο’), αλλά και από τα κοινωνικά ascriptions στο φύλο τους, και ότι οι γυναίκες είναι διάφορων εθνικοτήτων, εθνοτήτων, χρωμάτων, τάξεων, σεξουαλικοτήτων και πολιτισμικών υπόβαθρων. Ο φεμινισμός του τρίτου κύματος ως εκ τούτου ασχολείται επίσης με LGBTQI δικαιώματα τζιαι θέματα, όπως τζιαι με τον αντιρατσισμό, αναγνωρίζοντας ότι το φύλο δεν είναι το μόνο μέσο κοινωνικής καταπίεσης.

Μία ακόμα σχολική χρονιά ξεκινά όι με τους καλύττερους οιωνούς… ή η Μπάρμπι, ο Υφαντής τζιαι η εκπαιδευτική μεταρρύθμιση

Τούντο μπλογκ ασχολήθηκε κάμποσο το τελευταίο διάστημα με την εκπαίδευση στην Κύπρο τζιαι ενόψει του ότι μόλις εξεκίνησε η νέα σχολική χρονιά, αναμένεται να ξανασχοληθεί τζιαι στο μέλλον.
Σήμερα ήταν η πρώτη μέρα της νέας σχολικής χρονιάς για τα δημοτικά. Εμένα τις τελευταίες μέρες εκράταν με μια ψιλοκατάθλιψη για το γεγονός, αφού προς το παρόν είμαι άνεργη τζιαι καθόλου εν με ενθουσιάζει το ότι εννα πρέπει να ξυπνούμε πάλε που το χάραμα τζιαι να μπούμε σε ρουτίνα…
Το πρωί εξυπνήσαμε νωρίς νωρίς, αλλά πάλε εκαταφέραμε να πάμε αργοπορημένες στο σχολείο. Λαλώ “να πάμε,” γιατί την πρώτη μέρα αναμένεται τζιαι που τους γονιούς να μείνουμε στο σχολείο για την ομιλία της διεύθυνσης… Εκαταφέραμε τζιαι επήαμε με 10λεπτη καθυστέρηση τζιαι ακούσαμε τον ίδιον λόγο που ακούσαμε τζιαι πέρσι με μόνη εξαίρεση το ότι φέτος ακούσαμε τζιαι ότι αρχίζει η σταδιακή εφαρμογή των νέων αναλυτικών προγραμμάτων, για το περιεχόμενο των οποίων η διεύθυνση μάλλον εν εθεώρησε αναγκαίο να μας ενημερώσει. Η μόνη σχετική ενημέρωση που έγινε ήταν ότι τα διαλείμματα πλέον εννα ένει διάρκειας 15, 20 τζιαι 10 λεπτών (απ’ ό,τι θυμούμαι)… Τίποτε άλλο!!! Η διεύθυνση του σχολείου εθεώρησε καλόν τζιαι φέτος να επικεντρωθεί στην “ανάγκη όπως τα παιδιά, αλλά και οι γονείς μάθουν και τηρούν την ιεραρχία, η οποία είναι πολύ σημαντική” και γενικά η “ιεραρχία” ήταν η λέξη κλειδί της όλης ομιλίας…. Γιατί τι θα γίνουμε χωρίς ιεραρχία… Τζιαι κάπως έτσι η ιεραρχία εμπαιδώνεται που πολλά μιτσιάν ηλικίαν τζιαι ύστερα καθίσταται σχεδόν αδιανόητη η ζωή χωρίς αυτήν… Τζιαι μιλούμε μετά για εκμετάλλευσην, κοινωνικές ανισότητες, κοκ… Πως εννα μπορέσουμε ποττέ να ξεφύουμε που τούτα τζιαι να οραματιστούμε μιαν καλύττερην κοινωνία όταν που παιδιά δεχόμαστε τέθκιαν πλύσην εγκεφάλου τζιαι τέθκιαν καταστολήν?
Το μεσημέρι πάω τζιαι πιάνω την κόρη μου που το σχολείο, η οποία ήταν πολλά θετική μετά τη γνωριμία με την τζιαινούρκα της δασκάλα. Είπεν μου ότι συνέχεια ακούαν τραούθκια τζιαι εχορεύκαν! Ως δαμέ, ωραία! Μετά είπεν μου τζιαι τα τραούθκια που τους έβαλεν η δασκάλα τους τζιαι ακούαν: το παριζάκι του υφαντή – “που το τραουδά ένα πράσινο πράμα,” όπως μου επερίγραψεν η κόρη μου-, την μπάρμπι βασίλισσα των ωκεανών τζιαι την μπάρμπι βασίλισσα της μόδας. Πολλά εκπαιδευτικά τραούθκια, εν μπορώ να πω… Τζιαι για να ολοκληρωθεί η εκπαίδευση, τα μωρά ενημερωθήκαν τζιαι για την τραγουδίστρια των θκυο τελευταίων κομμαθκιών – “η δασκάλα είπεν μας εν η Ήβη που τα τραγουδά!” Εκπαίδευση ως προς τι όμως? Ως προς το να εμπεδώσουν καλύττερα τις διάφορες ιεραρχίες, για τις οποίες εμίλαν η διεύθυνση το πρωί, τον καπιταλισμό τζιαι τις επιταγές του τζιαι τα κοινωνικά (έμφυλα κυρίως) στερεότυπα… Πιο κάτω παραθέτω στίχους που τα πιο πάνω τραούθκια τζιαι κάποια πρόχειρα δικά μου σχόλια
Τραούδι 1
Θα’μαι καλό παιδί
άριστος μαθητής
αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς/ αρκεί το παριζάκι μου να είναι υφαντής
έλα και εσύ μπορείς
να γίνεις χόρευτης
αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς/ αρκεί το παριζάκι μου να είναι υφαντής
Στο γήπεδο νωρίς παντού πρωταθλητής
αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς
Το πρότυπο του “καλού παιδιού,” του “άριστου μαθητή” τζιαι του “πρωταθλητή” που βέβαια υποτάσσεται στην εξουσία των μεγαλυτέρων τζιαι του σχολείου για να μπορεί να θέσει τζιαι ο ίδιος τους όρους του. Υποτάσσεται δηλαδή στην ιεραρχία, αλλά η επιβράβευση ένει να γίνει επίσης μέλος της ιεραρχίας – “αρκεί με το δικό μου το ρυθμό να κουνηθείς” έχοντας τη ψευδαίσθηση (?) ότι εν ο ίδιος που θέτει τους κανόνες: θεσπίζει το ρυθμό τζιαι επιλέγει το παριζάκι του να είναι συγκεκριμένης μάρκας… Έτσι, το πρότυπο τούτο γίνεται τζιαι πρότυπο καταναλωτή, αφού έσσιει άποψη για τη μάρκα του… παριζακίου του είπαμε! Ακόμα, τούντο πρότυπο εν αρσενικό τζιαι γι’αυτό εν τζιαι “πρωταθλητής” στο γήπεδο. Η έμφυλή του ταυτότητα εν κάπως πιο εύκαμπτη που τζείνη των επόμενων θκυο τραουθκιών, αφού μπορεί βέβαια να υιοθετηθεί από παιδιά ούλλων των φύλων, αλλά τα χαρακτηριστικά του παραμένουν να υπάγονται στην αρρενωπότητα τζιαι εν εν τυχαίο ότι μιλά εκ μέρους του αρσενικού γένους, νομίζω….
Τραούδι 2
Ίσια όλα τα κορμιά
Μπάρμπι στην ακρογυαλιά
Μόνο αυτή έχει στέμμα στα μαλιά
Υποκλιθείτε
του βυθού αρχηγός
Το γέλιο, το στυλ της εκθαμβωτικό
γι’αυτό τη ζηλεύουν στον ωκεανό
Τι κούκλα, τι νάζι, τι άλλο να πω
σε μαγνητίζει στο βυθό
Αυτή κυβερνάει
Υποκλιθείτε, του βυθού αρχηγός
Τούντο τραούδι, όπως τζιαι το επόμενο, έσσιει ξεκάθαρα έμφυλη ταυτότητα τζιαι προορίζεται αποκλειστικά τζιαι μόνο προς συγκεκριμένο κοινωνικό φύλο. Προστάσσει το κοινό του να έσσιει ίσσιο κορμί. Να μάθουν λοιπόν από νωρίς να πειθαρχούν τα κοριτσάκια το σώμα τους, τη στάση του τζιαι τις κινήσεις του, όπως αναμένεται άλλωστε που τις γυναίκες να κάμνουν σε μιαν ξεκάθαρα πατριαρχική κοινωνία (για περαιτέρω ανάλυση της πειθαρχίας του γυναικείου σώματος μέσα στο πατριαρχικό σύστημα παραπέμπω σαςδαμέ). Να μάθουν να υποτάσσονται στην εξουσία της Μπάρμπι, η οποία μπορεί να μεν ένει άντρας, αλλά εν παύει να είναι ένα έμφυλο πρότυπο σε μιαν πατριαρχική κοινωνία. “Μόνο αυτή” μπορεί να έσσιει το “στέμμα στα μαλιά.” Τζι’ εσύ κοριτσάκι μου, μπορείς να το δανειστείς για να ζήσεις τη ψευδαίσθησή σου, αλλά μόνο υποκλινώμενη στον καπιταλισμό (που θα σου το πουλήσει) τζιαι προσαρμόζοντας την εαυτή σου, το σώμα σου τζιαι τα θέλω σου στις προσταγές της Μπάρμπι, η οποία είναι τζιαι εξουσία (“βασίλισσα”) τζιαι καπιταλιστικό τζιαι πατριαρχικό πρότυπο. Τζιαι χαρίζει σου τζιαι τη ψευδαίσθηση της γυναικείας εξουσίας σε μιαν πατριαρχική κοινωνία (λες τζιαι η εξουσία αλλάσσει ουσία ανάλογα με το φύλο του ατόμου που την ασκεί), κάμνοντάς σε να νομίζεις ότι τούτο εν αρκετό για την κατάλυση της πατριαρχίας (όμως, μπορούμε άραγε να απελευθερωθούμε με ανελεύθερα μέσα, όπως η εξουσία?). Εσύ υποκλίθου στη λάμψη της Μπάρμπι τζιαι εξαργύρωσε τις επιταγές που σου προτάσσει η πατριαρχία με λίη που τη λάμψη της Μπάρμπι τζιαι το φθόνο των άλλων. Βέβαια, η Μπάρμπι είναι “βασίλισσα των ωκεανών” τζιαι “αρχηγός του βυθού,” αφού η εξουσία στην ανθρώπινη κοινωνία “ανήκει” στο αρρενωπό πρότυπο. Τζιαι άρα η εξουσία που μπορεί να δοθεί σε μιαν γυναίκα εν μπορεί να εν η ίδια… Κάτι που μας παίρνει στο τελευταίο μας τραούδι, όπου η Μπάρμπι γίνεται “βασίλισσα της μόδας”
Τραγούδι 3
Φορέματα, αστράφτερα, τα όνειρα ντύνουν μαγικά
Πολύχρωμοι συνδιασμοί, δίνουν λάμψη σε ουρανό και γή
Στο κόσμο αυτό το μαγικό όλες σας προσκαλώ,
την παραμυθένια ομορφιά, νιώστε στην καρδιά.
Όλα είναι αστραφτερά, λάμπερα και μαγικά
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Φώτα, glitter, μουσική, μόδα είναι η ζωή
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.
Ατέλειωτοι συνδιασμοί, στην μόδα δεν υπάρχουνε φραγμοί
Και glitter βάλε όσο θες, να μην διστάζεις να κάνεις αλλαγές.
Τα glitter δες, λαμποκοπούν, την λάμψη των αστεριών ξεπερνούν.
Με άμαξα θα πάμε στο χορό, μες στης μόδας το ρυθμό.
Όλα είναι αστραφτερά, λάμπερα και μαγικά
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Φώτα, glitter, μουσική, μόδα είναι η ζωή
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.
Αν δεν τα καταφέρεις θα ‘ρθούν οι φλέροις
να βοηθήσουν και να σκορπίσουν παντού τα glitter τα ονειρικά.
Όλα είναι αστραφτερά, λάμπερα και μαγικά
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Φώτα, glitter, μουσική, μόδα είναι η ζωή
μεταμορφώσου, μεταμορφώσου.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.
Της μόδας η βασίλισσα, βασίλισσα αστράφτερη.(x3)
Μεταμορφώσου, αφού ως γυναίκα τούτο εννα καλείσαι να κάμνεις ούλλη σου τη ζωή… Ο καπιταλισμός γίνεται “φίλος” σου σε τούτο. Προσφέρει σου τη μόδα, το γκλίττερ, τα εντυπωσιακά φουστάνια τζιαι τη ψευδαίσθηση ότι οι φραγμοί που σου επιβάλλουν σε ούλλα τα πεδία της ζωής σου μπορούν να σπάσουν μέσω της… μόδας! Υπόσχεταί σου ελευθερία: στο να βάλλεις “όσο γκλίττερ” θέλεις, να φορήσεις όσα τζιαι ό,τι φουστάνια θέλεις τζιαι να θκιαλέξεις τα χρώματά τους. Η “ελευθερία” σου περιορίζεται δαμέ τζιαι τελειώνει επίσης δαμέ, αφού, όπως σου λαλεί, “μόδα είναι η ζωή” τζιαι τίποτε άλλο. Μεν γελαστείς να γυρέψεις ελευθερία αλλού, πάρτο απόφαση, η “ελευθερία” σου τούτη ένει μέσα σε ένα πατριαρχικό/ καπιταλιστικό σύστημα! Τζιαι τα παραμύθκια τζιαι ο χώρος της φαντασίας εν η δική σου εκτόνωση – ελεγχόμενη βέβαια τζιαι τούτη…
Αποτελούν η Μπάρμπι τζιαι το πράσινο πλάσμα του Υφαντή μέρος της σύγχρονης εκπαιδευτικής μεταρρύθμισης? Με τούντο ερώτημα κλείνει η δική μου ανάλυση για σήμερα. Επιφυλάσσομαι να τη συνεχίσω ίσως μιαν άλλην φοράν…

Οι φάλιες διοργανώνουν δημόσια συζήτηση: Έθνη, τάξεις και κοινωνικός ανταγωνισμός

Σάββατο 3 Σεπτεμβρίου, ώρα 19.30
στο οίκημα της ΚΙΣΑ, Αρσινόης 48, Παλιά Λευκωσία
συζητούμε με τον Άκη Γαβριηλίδη*,
βασικά και επίκαιρα ζητήματα
θεωρίας και πράξης
Έθνη, τάξεις και κοινωνικός ανταγωνισμός

*Ο Άκης Γαβριηλίδης έχει εκπονήσει διδακτορική διατριβή στην φιλοσοφία του δικαίου. Από το 1995 ζει στις Βρυξέλλες, όπου ασχολείται επαγγελματικά ως μεταφραστής και ερασιτεχνικά ως ραδιοφωνικός παραγωγός. Έχει δημοσιεύσει πάρα πολλά κείμενα και μεταφράσεις σε διάφορα επιστημονικά και πολιτικά περιοδικά καθώς και βιβλία. Ενδεικτικά αναφέρουμε την “Συνέχιση του εμφυλίου με άλλα μέσα” και την “Αθεράπευτη νεκροφιλία του ριζοσπαστικού πατριωτισμού” του 2007.

υπουργείο παιδείας, εκπαιδευτικοί, γονιοί τζιαι καλούπια

Ναι, η οικογένεια τζιαι η κοινωνία έχουν καθοριστικό ρόλο όσον αφορά την εκπαίδευση των παιδιών/ νέων τζιαι την διαμόρφωση των απόψεών τους. ΑΛΛΑ τούτο εν μπορεί να αποτελεί δικαιολογία για την επίσημη εκπαίδευση (Υπουργείον Παιδείας – σχολεία) να εν τα σκατά που ένει τζιαι μάλιστα υπό “αριστερή” κυβέρνηση. Εν γίνεται, ρε κουμπάρε η κόρη μου που εν α δημοτικού να έρκεται σπίτι τζιαι να μου ζητά να μάθουμε που το βιβλίο της μουσικής του σχολείου τραγουδάκια που λαλούν «ο Μιχάλης φόρεσε αρβύλες και την τιμημένη τη στολή, κρέμασε το όπλο του στον ώμο και κατέβη στην αυλή. Ο Μιχάλης ντύθηκε φαντάρος κι έχει το κεφάλι του ψηλά, είναι της πατρίδας στρατιώτης και με βήμα περπατά.» ή «Εν, δυο, εν, δυο, τα στρατιωτάκια, δέστε τι περήφανα περνούν τα φανταράκια! Με καμάρι περπατούνε κι όλοι τους λεβέντικα τα πόδια τους κτυπούνε. Εν, δυο, εν, δυο, το χακί φορούνε και για την πατρίδα μας με τόλμη πολεμούνε! Με καμάρι περπατούνε κι όλοι τους λεβέντικα τα πόδια τους κτυπούνε. Εν, δυο, εν, δυο, είναι σαν λιοντάρια, στον πόλεμο θα πέσουνε σαν άξια παλικάρια! Με καμάρι περπατούνε κι όλοι τους λεβέντικα τα πόδια τους κτυπούνε.» τζιαι η οδηγία (γραμμένη μες στο βιβλίο του σχολείου τζιαι μάλιστα της μουσικής) να ένει «μερικά παιδιά μπορούν να περπατούν με βήμα, σαν τα στρατιωτάκια της εικόνας!». Τζιαι μετά πιάνω το βιβλίο της «χριστιανικής αγωγής» (έτσι λέγεται πια, όι «θρησκευτικά» – αν μη τι άλλο εν πιο ειλικρινής ο όρος, να μου πείτε) τζιαι στον πρόλογο λαλεί επί λέξει «Στη δύσκολη σημερινή εποχή η Ορθόδοξη χριστιανική και ελληνική παράδοση είναι η ασφαλιστική δικλείδα που θα μας βοηθήσει να ζήσουμε σωστά και να καλλιεργήσουμε όλες τις αρετές της φυλής και της θρησκείας μας»!!!

Μα το πιο σσιοκκαριστικό εν η μουσική για μένα! Ένα μάθημα που θα έπρεπε να καλλιεργεί μόνο όμορφα συναισθήματα τζιαι να προωθεί τη δημιουργικότητα τζιαι την κριτική σκέψη, αντ’ αυτού να καλλιεργεί το μίσος, τον εθνικισμό, την πατριαρχία τζιαι την έχθρα! Τζιαι να προωθεί τον πόλεμο! Τζιαι τον αλληλοσκοτωμό! «Στον πόλεμο θα πέσουνε σαν άξια παλικάρια!» Μέσα που τη μουσική, το υπουργείο παιδείας στοχεύει τι ακριβώς? Να παράγει πολεμοχαρή στρατιωτάκια! Μωρά 6 χρονών θέλουμε να τα κάμουμε στρατιωτάκια τζιαι εμπεδώνουμε τους το μίσος! Τζιαι ύστερα γυρεύκουμε το λάθος… Τζιαι έπρεπε να το μάθουν πόξω μίσσιη μου! Τζιαι ήρτεν η κόρη μου πέρσι που το σχολείο “να μάθουμε το τραγουδάκι” τζιαι είδα το τζιαι έφριξα! Εξεροκατάπια τζιαι είπα της ήρεμα (αν τζιαι που μέσα μου ούρλιαζα που αγανάκτηση τζιαι πόνο) ότι εγώ εν συμφωνώ με το «τραγουδάκι» τζιαι αρνούμαι να κάτσω να το μάθουμε τζιαι εξήγησά της για τον εθνικισμό τζιαι το μίσος που προάγει, αλλά τζιαι για τις έμφυλες ταυτότητες που αναπαράγει («παλικαριά»/»λεβέντικα»). Ένιωθε άσσιημα όμως που ήταν να πάει στο σχολείο τζιαι να μεν το ξέρει. Ε, είπα της να μεν ανησυχεί τζιαι εννα εξηγήσω της δασκάλας εγώ. Τζιαι να πηαίνω στο σχολείο τζιαι να καρτερώ να μιλήσω με τη δασκάλα, η οποία πρώτα εχασκιάστηκεν όταν της είπα ότι εγώ εν θέλω η κόρη μου να εκτίθεται στο μίσος, τον εθνικισμό τζιαι την πατριαρχική σκέψη τζιαι τελικά είπεν μου κάτι του στυλ «ο καθένας έσσιει τις απόψεις του»!!! Ναι, ο καθένας τζιαι η κάθεμιά έσσιει τις απόψεις της/του, ΟΚ. Γιατί όμως να εν παράλογο να μεν θέλω ως μάνα το παιδί μου να εκτίθεται στο μίσος του κάθε παρανοϊκού/ της κάθε παρανοϊκής που έτυχε να ένει υπάλληλος του Υπ. Παιδείας? Γιατί να μεν έχω το δικαίωμα να αποτρέψω το έγκλημα που γίνεται εις βάρος του παιδιού μου? Την εισβολή στο σπίτι μου? Γιατί, ναι, εμένα τούτη η κατάσταση κάμνει με να νοιώθω ότι κάποιος εισβάλλει στο σπίτι μου τζιαι προσπαθεί να μου καταστρέψει ό,τι επάσκησα χρόνια να δημιουργήσω. Γιατί εν γίνεται να μεγαλώνω την κόρη μου που μωρό να αποδέχεται τζιαι να αγκαλιάζει τη διαφορετικότητα του κάθε πλάσματος, να αγαπά τζιαι να νοιάζεται ούλλα τα πλάσματα πας στη γη, να επιζητά την ειρήνη, την αλληλεγγύη, την ισότητα τζιαι την αυτονομία τζιαι ξαφνικά να επεμβαίνει ο κάθε δάσκαλος τζιαι το κάθε υπουργείο παιδείας τζιαι να δηλητηριάζουν το νου της!!! Τζιαι μετά να μου λαλεί η δασκάλα «θα ήταν καλό όμως να μην υπονομεύεται ο ρόλος της δασκάλας στο σπίτι». Τζιαι απαντώ της «καλά, τζιαι εσείς καλό γιατί υπονομεύετε τους γονιούς? Τζιαι εγώ εν θέλω να σε υπονομεύσω, αλλά άμα εσείς μας υπονομεύετε ως γονιούς, εγώ τι να κάμω? Να κάτσω να το δέχομαι? Ε, όι, εννα αντιδράσω, φυσικά!» Τζιαι μετά να μου το παίρνει «Μα για το καλό του παιδιού δεν θα έπρεπε να αντιδράτε» Μα τι λαλούν???? Για «το καλό του παιδιού μου» να τους αφήνω ανενόχλητους να τη δηλητηριάζουν? Τζιαι να σιωπώ? «Για να μεν υπονομεύσω τη δασκάλα», μίσσιη μου?

Τζιαι ύστερα να τσακκώνουμαι με τις μανάδες…. Διότι μετά επροχώρησα τη συζήτηση σε ένα φυλλάδιο που εδώθηκε για την οικογένεια τζιαι ήταν εικονούες με οικογενειακές δραστηριότητες να σημειώσουν τι κάμνουν τα μωρά με τις οικογένειές τους. Σε ούλλες, μα ούλλες τις εικονούες, ήταν: η μάμα, ο παπάς, η κόρη τζιαι ο γιος. Εκτός που την εικόνα που κάθεται η οικογένεια στο τραπέζι τζιαι στα υπόλοιπα άτομα προστίθενται η γιαγιά τζιαι ο παππούς… Τζιαι μια που τες εικονούες να ένει «η οικογένεια πάει εκκλησία». Τζιαι η κόρη μου εν το έκαμε. Όταν την ερώτησα είπε μου “μα εν θωρείς, σε ούλλες τις εικονούες εν η μάμα, ο παπάς τζιαι τα μωρά, εμείς εν κάμνουμε τίποτε που τούντα πράματα τζιαι με τον παπά μου. Ούτε έχω αδελφάκι. Ούτε τρώμε με τη γιαγιά τζιαι τον παππού. Ούτε πάμε εκκλησία. Θέλεις να γράψω ψέμματα?” Τζιαι είπα τους ότι εν απαράδεχτο το 2010 να διδάσκονται τα μωρά για την οικογένεια βάσει του μοντέλου της πυρηνικής οικογένειας…. η δασκάλα εμάσαν τα (τάχα εν ιξέρει ίνταλως εβρέθηκε το φυλλάδιο – εφέραν το οι εξωγήινοι έλλειψε να μας πει) τζιαι μια μάμα (που εν τζιαι δασκάλα) εσηκώστηκε πάνω τζιαι ετσιρίλλα “μα τι εν τούτα πράματα? τζιαι πολλά καλά έκαμε η δασκάλα τζιαι έδωκε τούντο φυλλάδιο, διότι υπάρχουν άλλα ήδη οικογένειας, ναι, αλλά εν ΛΑΘΟΣ! Το ΣΩΣΤΟ είδος ΤΟΥΤΟ ένει τζιαι ΤΟΥΤΟ πρέπει να μάθουν τα μωρά για να μεν παρασύρονται τζιαι να κάμουν ΣΩΣΤΕΣ οικογένειες”…. Τζιαι εγώ εσκέφτουμουν να τους πω τζείντην ώρα ότι εκτός που τες μονογονεϊκές οικογένειες, υπάρχουν τζιαι οι οικογένειες με 2 μαμάδες/ μπαμπάδες, παιδιά που μεγαλώνουν με άλλους συγγενείς εκτός από τους γονείς τους κ.ά., αλλά που να ακούσουν? Πως ν’ ακούσουν τούτοι οι άνθρωποι τέθκοιες αλήθκειες? Τζιαι πώς να τις δεχτούν που εκτίσαν μια ζωή πάνω σε στερεότυπα τζιαι ρόλους στενά προδιαγραμμένους? Αφού αν δεχτούν κάτι άλλο, πέρα που το στερεότυπο που κρατούν σφιχτά σφιχτά να μεν τους το πιάσουν, εννά καταρρεύσει η ύπαρξή τους η ίδια! Μα τζιαι τα μωρά τι φταιν να τα κτίζουν μες στα στερεότυπά τους?

Ύστερα, μια άλλη μάνα/δασκάλα εδάκρυσε που τη συγκίνησή της, διότι ο 8χρονος γιος της είπεν της ότι μια μέρα εννα κατεβάσει την τούρτζικη σημαία που τον πενταδάχτυλο… Τζιαι ύστερα κλαιν τα “παλλικάρκα” τους… Ε, μα με έτσι νου, εν μόνες τους που σκοτώνουν τα παιδιά τους τζιαι ύστερα αναζητούν τον φταίχτη… Στον καθρέφτη να παν να δουν την οσσιά τους, γιατί εν κάμνουν τον κόπο άραγες?

 

[youtube]http://youtu.be/XiLpGqQmWEE[/youtube]

μια αντι-μιλιταριστική ειρηνευτική επιχείρηση

Hiçbir Yerin Şarkısı
Kıbrıs’ta sokaklar tanklarla doluydu
Ceketli adamlar nutuklar atıyordu
Ordumuz muzaffer hamaset gırla
Protokol saflarda el pençe divan
Sokaklar uygun adım marş marş
Her yer hep aynı hem yakın hem uzaktı
Ve hiçbir yerde işgal hâlâ sürüyordu
Bir anıt dikildi bir kumarhane
Bin anıt dikildi ve bin kumarhane
Kâr tatlı, para aklı ayşe tatilde kaldı
Bir yirmi temmuz inşa olmakta ulus
Bir ondört ağustos yavru artık adımız
Kim yerli kim göçmen sınır aç kin besler
Biz yolda yol asker sınırı aç yol gözler
Kalbi kırık adada ahh kardeşler
Kuytulardan kesmandan, bir karpuz diliminin ardından
Gölgenin serininden günlerin sıcağından
Hürriyet şarkıları dilimize pelesenk
Apoletlere inat rütbesiz bir gelecek
Kurmak için çıkılan bu yolun menzilinde
Askersiz bir bölgede başladı her şey işte
Bu bir davettir, bu bir pakttır, bu anti-militarist bir barış harekâtıdır
………………………
…………………
Το τραγούδι του πουθενά
Οι δρόμοι της Κύπρου ήταν γεμάτοι άρματα
άνθρωποι με κοστούμια έριχναν λέξεις
ο στρατός μας έμπαινε γεμάτος ηρωισμό και νίκη
μπροστά στο πρωτόκολλο ήταν έτοιμοι να δεχτούν διαταγές
οι δρόμοι παρέλαυναν στον ανάλογο βηματισμό
Παντού όλα είναι τα ίδια, μακριά και κοντά
και η κατοχή της γης του πουθενά ακόμα συνεχιζόταν
ένα μνημείο κτίστηκε και ένα καζίνο,
χιλιάδες μνημεία, χιλιάδες καζίνο
το κέρδος είναι γλυκό, τα λεφτά μέσα στο μυαλό, η Αισιέ παρέμεινε στις διακοπές
Μια 20η του Ιούλη ένα έθνος δημιουργήθηκε
μια 14η του Αυγούστου ονομαστήκαμε κόρη πατρίδα
ποιος είναι ντόπιος ποιος είναι έποικος, ανοίξτε τα σύνορα, η δυσφορία συγκρατιέται
είμαστε στους δρόμους, στρατιώτες στα σύνορα, να ανοίξουμε τα μάτια
αχ αδέρφια αυτού του σπαραγμένου νησιού
Τα διαλείμματα διακόπτονται, ακολουθεί μια φέτα καρπούζι
από την δροσιά της σκιάς, από την ζέστη των ημερών
τραγούδια ελευθερίας, τριαντάφυλλα της γλώσσας μας
μένουν οι επωμίδες, ένα μέλλον χωρίς ιεραρχίες
να ξεκινήσει στην εμβέλεια αυτού του δρόμου
να εγκαθιδρύσουμε μια αποστρατιωτικοποιημένη περιοχή εδώ, όλα άρχισαν εδώ
Αυτή είναι μια πρόσκληση, μια συμφωνία, αυτή είναι μια αντι-μιλιταριστική ειρηνευτική επιχείρηση
………………………
Bandista song 2011,
inspired by Cemre’s invitation text for the first anti-militarist festival of 2010
Song of Nowhere
The streets in Cyprus were full of tanks
Men in jackets were throwing words
Our army was entering full of heroism and victory
At the front of the protocol they were ready to receive orders
The streets were marching in appropriate steps
Everywhere, everything is the same, both close and far
And the occupation at the land of nowhere was still continuing
A monument was erected, a casino
Thousands of monuments were erected and thousands of casinos
Profit is sweet, money in the mind, ayshe remained on holiday
One 20th July a nation was built
One 14th August our name is now “child country”
Who is local, who is settler, open the borders, grudge is held
We are on the streets, soldiers on the border to open eyes
Ahh brothers on the heartbroken island
Recesses are disrupted, followed by a slice of watermelon
From the coolness of the shade, from the heat of the days
Freedom songs, our language roses
Persistence of epaulettes, a future without ranks
Set off on the range of this road
To establish a demilitarized area here, everything started here
This is an invitation, this is a pact, this is an anti-militarist peace operation
http://tayfabandista.org/
Πηγή: Φάλιες
[youtube]http://youtu.be/XiLpGqQmWEE[/youtube]

The Silent Arr: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ

The Silent Arr: ΕΓΩ ΕΙΜΑΙ Ο ΑΝΤΡΑΣ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ: “Μην ετεροκαθορίζεσαι ∙ οι ανάξιοι σου θα σε καθιστούν μονίμως ανεπαρκή και η πτωχή προσοχή τους θα ισοδυναμεί με βολές κατά του υπέροχου εαυ…”

σεξ, παιδιά, γονείς, σχολείο τζιαι “ειδικοί”

(Έσσιει τζιαιρό που θέλω να κάμω τούντην ανάρτηση τζιαι νομίζω ήρτεν η ώρα της…)
Πριν να κλείσουν τα σχολεία, ο σύνδεσμος γονέων του δημοτικού σχολείου, στο οποίο πάει η κόρη μου, εκάλεσέν μας σε μια διάλεξη που εδιοργάνωσε με θέμα “πως μιλούμε στα παιδιά μας για το σεξ” με ομιλητή έναν μαϊτανό των ΜΜΕ – σεξολόγο/ αφροδισιολόγο. Επήα όι επειδή επερίμενα τον μαϊτανό να μου πει πως να μιλήσω στην κόρη μου για το σεξ, αλλά που περιέργεια (μπορείτε να το πείτε και διαστροφή) να ακούσω τι ειχε να μας πει ο “ειδικός.”
Λοιπόν, κατ’ αρχάς, ο “ειδικός” εξεκίνησε την διάλεξή του ενημερώνοντάς μας ότι “τα τελευταία χρόνια παρατηρείται έξαρση αφροδίσιων νοσημάτων και γι’ αυτό ευθύνεται η μετακίνηση πληθυσμών, ιδιαίτερα από τότε που άνοιξαν τα σύνορα των χωρών της πρώην Σοβιετικής Ένωσης και ξένοι άρχισαν να έρχονται στην Κύπρο.” Ε, βέβαια, εν οι ξένοι τζιαι ειδικότερα οι Ρωσσίδες που εφέραν τα ΣΜΝ στην Κυπρο, γιατί ως γνωστόν, οι Κυπραίοι ήταν πάντα “καθαροί”… Να σημειωθεί δαμέ ότι στην αίθουσα είσιε σίουρα 5 μητέρες από τη Ρωσία, ενώ στο σύνολο ήμασταν καμιά 25αριά γονείς και δασκάλες/οι.
Σε ούλλη την διάρκεια της διάλεξης ο σεξολόγος/ μαϊτανός εν εχρησιμοποίησε ούτε μια φορά τις λέξεις “αιδοίο,” “κόλπος,” “πέος” κοκ, παρά μόνο “πουλλάκι” τζιαι “πουλλί”/”πουλλού.” Επαναλάμβανε συνέχεια δε ότι “η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε στα παιδιά μας για το σεξ είναι όταν παρακολουθούμε μαζί τους τηλεόραση,” αφού “ευτυχώς, η τηλεόραση εν γεμάτη που σεξουαλικές σκηνές, δίνοντάς μας μιαν καλήν αφορμή.” Να βάλλουμε ίσως τα μωρά να θωρούν τσόντες, προκειμένου να αδράξουμε την ευκαιρία?
Είπεν μας ότι “η πιο κατάλληλη στιγμή να μιλήσουμε σε ένα παιδί για το σεξ είναι κατά τη διάρκεια που φοιτά στο δημοτικό σχολείο.” Δηλαδή, αν το παιδί μας ρωτήσει μας πιο πριν, να κάμουμε την πάπια?
Επίσης, συνέστησε “κυρίως στις μητέρες, επειδή αυτές, ως γυναίκες, είναι υπέρπροστατευτικές” να μεν σσιοκκάριστούν “όταν βρουν τον γιο τους με την πουλλού στο χέρι” τζιαι ότι πρέπει να γνωρίζουν ότι “ο αυνανισμός είναι φυσιολογικό φαινόμενο που παρατηρείται στ’ αγορια κι αυτό επειδή τα αγόρια είναι πιο ανώριμα”! Ντόινγκ! Δηλαδή οι μητέρες εν στάνταρντ ότι εν να σσιοκκαριστούν αν κόψουν το παιδί τους να αυνανίζεται τζιαι τούτο επειδή εν υπερπροστατευτικές (ούλλες οι μητέρες, εντάξει?) τζιαι τούτο επειδή εν γυναίκες τζιαι τα αγόρια αυνανίζονται επειδή εν “ανώριμα” ενώ οι κορούδες, ως πιο “ώριμες,” εν αυνανίζονται!
Τζιαι επειδή ο “ειδικός” εν μας είπε τίποτε ουσιαστικά για το πως μιλούμε στα παιδιά μας για το σεξ, όταν ετέλειωσε η διάλεξη μια μητέρα ερώτησέν τον πως να εξηγήσει στον 8χρονο γιο της ίνταλως γίνουνται τα μωρά, αφού η ίδια τωρά εν έγκυος τζιαι ο γιος της ρωτά την πως έγινε τζιαι τζείνη εν ιξέρει τι να του πει, γι’αυτόν “αλλάσσει κουβέντα”! Να μεν σχολιάσω ότι ο μιτσής εν 8 χρονών τζιαι ακόμα οι γονιοί του εν του εμιλήσαν για το σεξ τζιαι εσκεφτήκαν να το κάμουν τωρά που η μάμα εν έγκυος τζιαι ο μιτσής ρωτά… Η απάντηση του “ειδικού” ήταν ότι πρέπει να εξηγήσει στο παιδί ότι “ο μπαμπάς έβαλε το σποράκι στην κοιλιά της μαμάς, σε μιαν ειδική θήκη, επειδή παντρευτήκαμε”!!!! Τζιαι όταν η μάνα ερώτησε “τζιαι τι να του πω αν ρωτήσει πως ο μπαμπάς έβαλε το σποράκι στην ειδική θήκη τζιαι ποια εν τούτη η ειδική θήκη,” ο “ειδικός” απάντησε ότι “τα μωρά σε τούντες ηλικίες εν ρωτούν τόσα πολλά πράματα”!!!!!!!!! Ακόμα, ο “ειδικός” μας συμβούλευσε εδώ να εξηγήσουμε στα παιδιά μας ότι “σεξ είναι όταν δύο άνθρωποι, ένας άντρας και μια γυναίκα, που είναι παντρεμένοι χαϊδεύονται και φιλιούνται”!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Απαντώντας σε άλλες ερωτήσεις, ο “ειδικός” ανέφερε ότι όταν τα παιδιά γίνουν 13 ετών έννα πρέπει να τους μιλήσουμε για τα γεννητικά όργανα με το όνομά τους (πιο πριν, είπαμε, εν το “πουλλί” τζιαι το ¨πουλλάκι”…) τζιαι ότι “για τα κορίτσια, μια καλή ευκαιρία να τους τα εξηγήσετε αυτά είναι μιλώντας τους για την περίοδο, αφού σ’ αυτές τις ηλικίες περίπου περιμένουν να δουν την περίοδό τους”!!!! ΜΑ ΣΤΗΝ ΗΛΙΚΙΑ ΤΩΝ 13 ΤΟ ΠΙΟ ΠΙΘΑΝΟΝ ΕΝ ΟΤΙ ΗΔΗ ΕΙΔΑΝ ΠΕΡΙΟΔΟ!!!!!!!!!! Ακόμα, μας είπε ότι μέχρι την ηλικία των 6 ετών δεν υπάρχει πρόβλημα τα παιδιά να βλέπουν τους γονείς τους γυμνούς, αλλά όχι αργότερα!!!!
Τζιαι η αγαπημένη μου ατάκα: “Όσοι έχετε κόρες ειδικά, θέλω να γνωρίζετε ότι τα κορίτσια έχουν την πρώτη τους σεξουαλική εμπειρία σχεδόν πάντοτε κάτω από πιέσεις από το αγόρι τους, γι’ αυτό να είστε προσεχτικοί”!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!! Τα κορίτσια δηλαδή, αν και πιο “ώριμα,” όπως μας είπε προηγουμένως, κάμνουν σεξ μόνο επειδή θέλει το αγόρι τους!!!!!!! Με άλλα λόγια, οι γυναίκες εν έχουν σεξουαλικές επιθυμίες!!!!????!!!!????!!!!
Όπως θωρείτε, ο “ειδικός” ούλλον μαργαριτάρια ήταν….. Πόθθε να τα πιάσω όσα μας είπε τζιαι που να τ’ αφήκω? Επροωθηθήκαν πάλε ο ρατσισμός, η ξενοφοβία, ο σεξισμός, ο μισογυνισμός, τα στερεότυπα, η ετεροκανονικότητα τζιαι ούλλα τούτα τα “ωραία”…. Το δε σσιηρόττερο εν ότι τους παραπάνω γονιούς εν τους επείραξε τίποτε που τούτα ούλλα, παρά μόνο ήβραν τον “ειδικό” πολλά “προχωρημένο,” όπως μου είπαν κάποιες/οι!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!!
Τζιαι φυσικά, έφαα πάλε ΤΟ κράξιμο, όταν συνομιλώντας μαζί τους είπα τους ότι κατ’ αρχάς εν ρατσιστικό να φορτώνουμε στις μετανάστριες/τες την ύπαρξη των σεξουαλικά μεταδιδόμενων νοσημάτων τζιαι ότι τα παιδιά μας εν έτοιμα να ακούσουν για το σεξ που πιο μικρήν ηλικία που το δημοτικό τζιαι ότι εμείς ως γονείς οφείλουμε να τους εξηγήσουμε τι πραγματικά είναι το σεξ (τζιαι όι “ένας άντρας τζιαι μια γυναίκα φιλιούνται τζι’ αγκαλιαζουνται αφού παντρευτούν”) με αναφορές στα σεξουαλικά όργανα με τα ονόματά τους τζιαι όι απλά τα υποκοριστικά τους… Το δε μεγάλο κράξιμο ήρτε όταν τους είπα ότι εγώ της κόρης μου εμίλησά της αναλυτικά για το σεξ όταν με ερώτησε σχετικά, στην ηλικία περίπου των 4 ετών τζιαι ότι της εξήγησα ότι το σεξ μπορεί να γίνει ανάμεσα σε άντρα – γυναίκα ή γυναίκα – γυναίκα ή άντρα – άντρα, ότι ο γάμος εν άσχετος με το σεξ τζιαι ότι σεξ κάμνουμε επειδή μας κάμνει να νιώθουμε ωραία τζιαι όι για να κάμουμε μωρά, αν τζιαι τα μωρά δημιουργούνται μέσα που το σεξ. Το δε μεγάλο σσιοκ ήταν όταν τους είπα στην κόρη μου έχω επίσης εξηγήσει για τις εγχειρήσεις διόρθωσης φύλου τζιαι τα τρανς άτομα…
Πραγματικά απογοητεύκουμαι κάθε φορά που έχω παρόμοιες εμπειρίες… Εν γίνεται άτομα 30 – 50 ετών να έχουν ακόμα τόσες προκαταλήψεις, να σκέφτουνται τόσο πολλά μέσα σε κουθκιά τζιαι να μεταδίδουν τούντον τρόπο σκέψης στα παιθκιά τους… Εν απελπιστικό!